Mediumi i njohur ndërkombëtar, Politico.eu, i ka kushtuar një shkrim suksesit të Kosovës në Olimpiadë.

Përkundër bllokimit në arenën politike, shteti ballkanik po e fut vetën në hartë nëpërmjet sportit, fillon shkrimin Politico.

Më poshtë është shkrimi i plotë pa ndërhyrje.

Quajeni atë xhudo diplomaci.

Kosova, shteti ballkanik që shpesh prodhon disa nga problemet më të vështira të rajonit, në vend të kësaj ka fituar vëmendje ditët e fundit për kampionët e saj të xhudos në Lojërat Olimpike të Tokios.

Miliona njerëz shikuan javën e kaluar kur dy gra të Kosovës, Nora Gjakova dhe Distria Krasniqi, fituan medalje ari në kategoritë e tyre. Ndërsa dy medalje ari mund të mos jenë punë e madhe për mamuthët olimpikë si Kina ose SHBA, është lloji i arritjes që mund të fusë një vend të vogël si Kosova në qendër të vëmendjes ndërkombëtare – dhe të ndihmojë në ndryshimin e reputacionit të saj.

Triumfet e kanë vënë Kosovën ndër vendet kryesore në Lojërat Olimpike të Tokios kur bëhet fjalë për medaljet e arta të fituara për numër të banorëve.

“Fitoret si kjo na bëjnë të harrojmë se jemi të vegjël dhe na bëjnë mjaftueshëm të mirë për të luftuar kundër ligave të mëdha”, tha Kushtrim Krasniqi, zyrtar për shtyp në Komitetin Olimpik të Kosovës, duke folur në telefon nga Tokio.

Dhe kjo është pikërisht ajo që Kosova po përpiqet të bëjë në disa fronte. Vendi ka zhvilluar një fushatë shumëvjeçare për të fituar njohjen ndërkombëtare si një komb i pavarur dhe përfundimisht të bashkohet me organizatat kryesore si OKB dhe BE. Aktualisht, rreth 100 vende e njohin pavarësinë e Kosovës, por përpjekja për t’u bashkuar me OKB-në ka goditur efektivisht një mur, për shkak të kundërshtimit nga armiku i luftës, Serbia dhe aleatët e saj, siç është Rusia.

Ngurrimi në Serbi për të njohur Kosovën u pasqyrua në raportet e lajmeve mbi fitoret, duke shfaqur tituj të tillë si “E ashtuquajtura Kosova fiton medaljen e artë në Tokio” dhe duke iu referuar vendit si “krahina jugore e Serbisë”-pavarësisht se Kosova dhe Serbia konkurrojnë kundër njëri-tjetrës dhe duke u dhënë nota veç e veç.

Transmetuesi publik serb RTS ndërpreu befas transmetimin e tij të ndeshjes në të cilën Gjakova fitoi medaljen e artë, duke pretenduar se i mungonte ekuipazhi në terren. “Ne i drejtojmë të gjitha ndeshjet dhe fitimet e medaljeve, madje edhe ato të Kosovës të vetëshpallur”, tha redaktorja e lajmeve argëtuese Olivera Kovačević për Radion Evropa e Lirë.

Anëtarësimi në BE për Kosovën duket një perspektivë shumë e largët. Bisedimet e sponsorizuara nga BE për të prodhuar një zgjidhje të përhershme midis Kosovës dhe Serbisë si një hap në rrugën e gjatë për t’u bashkuar me bllokun nuk kanë shkuar askund prej vitesh.

Sidoqoftë, Kosova ka pasur më shumë sukses duke hyrë në organizatat kryesore sportive, siç janë ajo e futbollit FIFA dhe UEFA dhe Komiteti Olimpik Ndërkombëtar.

Kampionët e Tokios në vend po ndjekin gjurmët e një ylli tjetër të xhudos në Kosovë, Majlinda Kelmendi, e cila fitoi medalje ari në Lojërat Olimpike 2016 në Rio dhe ishte Kampionia e parë Botërore e Xhudos e Kosovës pasi shpalli pavarësinë në 2008.

“Politikanët tanë duhet ta përdorin sportin si mjetin më të mirë politik kur veprojnë në sferën ndërkombëtare,” tha Krasniqi. “Majlinda Kelmendi përmendet në Këshillin e Sigurimit të OKB-së. Atletët dhe talenti nga vendi duhet të dërgojnë mesazhin se Kosova meriton të bëhet pjesë e organizatave ndërkombëtare. ”

Lufta për shtetësinë

Kur Kelmendi filloi të konkurrojë ndërkombëtarisht rreth 10 vjet më parë, ajo do të ndalohej të merrte pjesë në ngjarje për shkak të shtetësisë së saj.

“Edhe kur isha kampion bote në 2014, dhe të gjithë e dinin që isha kandidati kryesor për medaljen e artë Olimpike, prapëseprapë më refuzuan pjesëmarrjen në kaq shumë vende”, tha Kelmendi për POLITICO nga Tokio. “Thjesht ideja e tyre për të lejuar flamurin e Kosovës ose për të luajtur himnin ishte një sfidë masive.”

Kelmendi kujtoi kohen kur asaj i anuloheshin pjesëmarrjet vetëm disa ditë para turneve, ose duke iu dhënë vetëm zgjedhja për të garuar nën flamurin e Komitetit Olimpik Ndërkombëtar – një ofertë që ajo do ta refuzonte, edhe pas disa muajsh përgatitjeje.

“Më duhej të përjetoja se si ishte të refuzoheshe, të largoheshe dhe të shpërfillesh – pavarësisht sa e mirë je,” tha ajo. “E ndjeva këtë në lëkurën time pa pushim.”

Për pjesën më të madhe të shekullit të 20 -të, Serbia sundoi Kosovën – popullsia e së cilës është kryesisht shqiptare – si krahinë. Gjatë shpërbërjes së Jugosllavisë në vitet 1990, Kosova kërkoi pavarësinë nga Serbia. Kjo çoi në vendosjen e masave shtypëse kundër popullsisë etnike shqiptare, duke kulmuar me një luftë në 1998 dhe 1999.

Prania ushtarake dhe politike serbe u tërhoq nga Kosova pas një fushate bombardimi të NATO-s në 1999. Që atëherë, Kosova ka qëndruar në një zonë gri, në aspektin kombëtar.

Deri në shpalljen e pavarësisë në vitin 2008, Kosova ishte protektorati i vetëm i OKB -së në Evropë. Dhe sot e kësaj dite, misioni i OKB-së në vend ende ndërmjetëson midis institucioneve të Kosovës dhe vendeve ose organeve ndërkombëtare që nuk e njohin atë.

“Sado që u përpoqa të qëndroj larg çështjeve politike dhe të përsëris se jam këtu vetëm për sportet, sfidat e vazhdueshme politike me të cilat ballafaqohet Kosova do të më shpërqendronin vazhdimisht”, kujton Kelmendi.

“Si unë ashtu edhe trajneri im duhej të ishim jashtëzakonisht të fortë,” shtoi ajo, duke iu referuar Driton Kukës, i cili e ka stërvitur që në moshë të re. “Sfidat me të cilat u përballëm na bënë më të fortë. Kjo tregon se sa këmbëngulës duhet të jenë kosovarët si komb”

Kuka është gjithashtu i njohur me pengesën që i bën politika sportit.

Ai ishte premtues si konkurrent i xhudos në Jugosllavi dhe mori pjesë në garat ndërkombëtare. Megjithatë, pasi u zgjodh për ekipin olimpik jugosllav në 1992, ai u largua në shenjë solidariteti me shqiptarët që po përballeshin me izolimin në rritje në Kosovë.

Pas konfliktit, Kuka e ktheu ëndrrën e tij për të qenë kampion në një dëshirë për të prodhuar kampionë.

Të tre medalistët e artë kosovarë ndajnë një qytet të lindjes, Pejën dhe një trajner, Kukën. Në fakt, ata të gjithë jetojnë rreth 300 metra nga dojo-ja ku stërviten. Peja është qyteti më perëndimor i Kosovës dhe rrethohet nga male të thepisura dhe gryka të thella që shtrihen përgjatë kufirit të saj me Shqipërinë.

“Njerëzit nga Peja janë jashtëzakonisht këmbëngulës dhe të vendosur”, tha Virtyt Gacaferri, një gazetar i vjetër sportiv i cili në një moment merrej me komunikimet për ekipin e xhudos të Kosovës. “Historikisht ishte qyteti më i madh në Malet e Nemuna, duke e bërë popullsinë shumë rezistente.”

Ai tha se pranimi i Kosovës në Komitetin Olimpik Ndërkombëtar në vitin 2014 “ishte një nga anëtarësimet më domethënëse që vendi arriti ndërkombëtarisht”.

Vendimi e bëri më të lehtë për politikanët kosovarë që të lobojnë për pranim diku tjetër.

“Menjëherë më pas, njohjet nga FIFA dhe UEFA pasuan,” tha Gacaferri. “Ajo u dha qytetarëve të Kosovës – të cilët përndryshe ballafaqohen me kaq shumë zhgënjime sa i përket njohjes ndërkombëtare – mundësinë për të qenë pjesëmarrës.”

Tani, Gacaferri parashikoi, “kur një nga diplomatët tanë takohet me një homolog të huaj, ata do të thonë:” Sigurisht, kam dëgjuar për Kosovën, ju djema jeni vërtet të mirë në xhudo. “Do të ketë një bisedë përtej çështjeve të pazgjidhura me Serbinë ose periudhën e luftës”.. /express