Media ndërkombëtare “Huffington Post” ka shkruar në lidhje me qëndrimin e atyre që njihen si muxhahedinë në Shqipëri.

Një raport i Britanisë së Madhe mbi skllavërinë moderne identifikon manifestimet e saj të ndryshme të tilla si shfrytëzimi seksual, shfrytëzimi i punës dhe të tjera probleme të ngjashme. Por me trafikimin që është një skllavëri moderne është i qartë një fenomen botëror pa u kufizuar në perëndim ose në një vend të veçantë.

Skllavëria moderne është zakonisht një fenomen i fshehur, ai vazhdon prapa dyerve të mbyllura dhe mund të jetë e vështirë që të identifikohet problemi. Viktimat janë shpesh persona të izoluar, të tillë si shërbëtorë në organizata të pastrimit të parave apo të punës të kanabisit të mbyllur pas dyerve të mbyllura. Askush nuk di për ekzistencën e tyre, sepse ata janë trafikuar në mënyrë ilegale .

Edhe ata që mbahen në mënyrë ta hapur në shtëpi publike për shfrytëzim seksual nuk janë në gjendje të shpëtojnë për shkak të frikës së hakmarrjes kundër vetes dhe familjeve të tyre në shtëpi. Por ekziston një formë skllavërie e fshehur në sytë e publikut të thjeshtë: skllavëria politike. Kjo nuk është e vështirë që të zbulohet sepse llojet e grupeve që praktikojnë atë në mënyrë aktive kërkojnë publicitet dhe ndikim mbi politikat mbarëbotërore.

Organizata e Mërgimtarëve Iranianë, Mojahedin Khalq (MEK aka MKO, NCRI, kulti Rajavi) është një grup i tillë. Ajo e përshkruan veten si një organizatë politike demokratike, opozita kryesore ndaj Republikës Islamike të Iranit. Por jeta e anëtarëve flet për një histori shumë të ndryshme.

Një vit më parë, pjesa e fundit e rreth tre mijë anëtarëve të MEK u dëbuan më në fund nga Iraku ku ata kishin vepruar nën patronazhin e Sadam Huseinit. Amerika pagoi miliona dollarë për OKB-në dhe qeverinë shqiptare për të vendosur që grupi të vendoset atje. Një pjesë e marrëveshjes ishte krijimi i një programi de-radikalizimi për kthimin e anëtarëve në jetën normale.

Kjo nuk ndodhi. Në vend të kësaj, grupi mbylli radhët dhe gjatë vitit të kaluar, disa politikanë të nivelit të lartë të SHBA dhe ish-zyrtarë vizituan oportunisht Shqipërinë për të grumbulluar lavdërimin në MEK për qëndrimin e saj anti-Iran. John Bolton, Senatori John McCain, ndër të tjera kanë promovuar pa masë grupin duke takuar udhëheqësin e tij Maryam Rajavi atje.

Një shqetësim më i madh ishte se gjatë kësaj periudhe të njëjtë familjet e këtyre anëtarëve të MEK-ut u ankuan në UNHCR dhe qeverinë shqiptare për trajtimin e të afërmve të tyre. Ata thanë se shumë, ndoshta shumica e anëtarëve të MEK duan të largohen nga grupi, por nuk kanë asgjë – pa para, pa vend për të shkuar, pa status të njohur zyrtarisht dhe pa aftësi gjuhësore – për t’i ndihmuar ata ta bëjnë këtë. Ata në mënyrë efektive po mbahen në një gjendje skllavërie moderne.

Një raport nga një avokat shqiptar (duke vepruar për anëtarët e MEK-ut i cili arriti të ndahej nga grupi) pas takimit me UNHCR-në në Tiranë zbulon se nën një marrëveshje sekrete të arritur mes amerikanëve, qeverisë shqiptare dhe udhëheqësit të MEK-ut, UNHCR mbikëqyrte transferimin e rreth 3,000 anëtarëve të MEK nga Iraku në Shqipëri jo si refugjatë, por në një ‘bazë humanitare’. Me fjalë të tjera, ata nuk kanë status zyrtar në vend. Sipas kësaj marrëveshjeje, të gjitha shpenzimet për anëtarët e MEK-ut duhet të përcaktohen nga vetë MEK-u.

Kjo do të thotë se anëtarët janë krejtësisht të varur nga udhëheqja e MEK-ut për jetesën e tyre. Ata që kanë shprehur dëshirën e tyre për t’u ndarë nga grupi, për çfarëdo arsye, duhet të vazhdojnë t’i binden rregullave dhe kufizimeve të MEK-ut, ata duhet të pranojnë kushtet e vendosura nga MEK në mënyrë që t’u jepet strehim dhe ushqim. Si të tillë, ata janë të detyruar të paguajnë shërbimin në një sistem besimi ku ata nuk besojnë. Ata janë të detyruar të japin besnikëri ndaj një entiteti terrorist pseudo-politik. Në këto kushte, ata janë skllevër politikë modernë, të bllokuar në një pamje të qartë rrethfrikës, shtrëngimit dhe izolimit.