Në Shtetet e Bashkuara 230 mijë vetë diagnostikohen çdo vit me kancer në prostat dhe shumë prej tyre trajtohen me operacion ose me rrezatim. Por një studim i kohëve të fundit lë të kuptohet se shpesh këto lloj trajtimesh janë të panevojshme.

David Alsaser kujton se si 6 vjet më parë, në moshën 53 vjeçare, mjekët i thanë se ai kishte kancer në prostat. Dhe frika që ai ndjehu është e kuptueshme.

Trajtimet me operacion apo rrezatim mund të sjellin pasoja anësore afatgjate, përfshi impotencën dhe moskontrollin e urinimit. Përderisa tumori në prostatin e tij rritej shumë ngadalë, David vendosi të mos i nënshtrohej ndonjë trajtimi mjekësor. Ai mendonte se kishte të ngjarë që tumori të mos rritej, por nëse po, atëhere ai mund të kërkonte trajtim me operacion ose rrezatim.

Sipas studimit, 38 përqind e burrave të diagnostikuar me kancer në prostat ishin kandidatë të mundshëm për të mos iu nënshtruar operimit ose trajtimit me reze. Megjithatë shumë prej tyre kishin gjasa të përfundonin në sallën e operimit.

Doktor Xhon Vei pranë departamentit të shëndetësisë në Miçigan thotë se shumica mendojnë se po të kesh kancer do të vdesësh, por e vërteta është se një numër i madh pacientësh me kancer në prostat nuk vdesin nga kjo sëmundje.

Ndoshta problemi më i madh për këta të sëmurë është se asnjë lloj analize nuk mund të parashikojë nëse kanceri që sot është i shkallës së rrezikut të ulët, nesër nuk do të shndërrohet në rrezik të lartë. Për këtë arsye, David Alsaser kryen analiza çdo tre muaj dhe biopsi të prostatës një herë në 6 muaj për të ndjekur shkallën e zhvillimit të tumorit.

Mbajtja e një qëndrimi pritës për trajtimin e kancerit të prostatit është një vendim i vështirë e personal për çdo njeri, por për disa si David Alsaser,  është më mirë t’a presësh rrezikun sesa të shkosh vet tek ai.