Njëra nga situatat më të hidhura e të pakëndshme është momenti kur çiftit i jepet lajmi se shtatzënia nuk po zhvillohet dhe se duhet të kryhet aborti.

Situatën e bën të vështirë jo trajtimi mjekësor që duhet bërë në raste të tilla, por menaxhimi i stresit emocional që përjeton pacientja, bashkëshorti i saj, por edhe krejt familja.

Për fat të keq rreth 20% e shtatzënive të çifteve më të reja se 35 vjeç përfundojnë me abort (shumica prej tyre deri në javën e 12).

Kjo përqindje rritet sa më e madhe që të jetë mosha e gruas (përqindja e abortit lidhet më pak me moshën e burrit).

Në shumicën e rasteve nuk mund të bëhet asgjë për ta parandaluar abortin, sepse shumica e aborteve janë pasojë e problemeve gjenetike të frytit.

Organizmi i njeriut e ka një “mekanizëm të kontrollit të kualitetit” dhe kur detektohet ndonjë problem gjenetik ndodh aborti.

Një numër i grave i kanë tri ose më shumë aborte të njëpasnjëshme (aborte habituale).

Disa nga shkaktarët e aborteve habituale mund të trajtohen si, p.sh., çrregullimet e koagulimit të gjakut, problemet me gjëndrën tiroide ose anomalitë e formës së mitrës.

Nëse ndodhin aborte të përsëritura, atëherë hulumtohet struktura gjenetike e frytit.

Nëse struktura gjenetike e frytit rezulton normale, atëherë logjikshëm mund të mendohet se shkaku i abortit duhet të jetë ndonjë problem shëndetësor i gruas.

Kjo nuk është krejtësisht e vërtetë, sepse ndonëse numri i kromozomeve mund të jetë normal, prapëseprapë mund të ketë çrregullime të gjeneve (ose mungesë të ndonjë gjeni) që mund të rezultojë me ndërprerjen e zhvillimit të frytit.

Analizat gjenetike që mund të bëhen sot, mund të tregojnë numrin e gjeneve dhe radhitjen e tyre, por nuk mund t’i zbulojnë të gjitha çrregullimet gjenetike.

Pra, ka mundësi që edhe nëse testi gjenetik i frytit është normal, megjithatë aborti mund të jetë pasojë e ndonjë çrregullimi gjenetik të pazbuluar. /Telegrafi/