Lajmi i mirë është që Lufta e Tretë Botërore nuk ka filuar. Por lajmi i keq është se asgjë nuk do të ndryshojë në Siri dhe pas sulmeve ajrore të kryera nga fuqitë perëndimore.

Për një kohë nuk do të jemi në gjendje të dimë se bota ka ardhur në prag të një lufte mes dy superfuqive bërthamore, SHBA-ve dhe Rusisë. E tërë kjo ndodhi në mes të prillit 2018, por tanimë është e qartë se SHBA-të, Britania e Madhe dhe Franca kanë mbajtur fjalën dhe se sulmet e tyre janë kufizuar në objektivat siriane, duke bërë kujdes me agjentët e luftës kimike. Megjithatë është e vështirë të përfitohet një pamje e qartë e çdo gjëje që po ndodh në Siri dhe është e nevojshme që të merret vesh me ndonjë raport, se gjatë sulmeve ajrore nuk ka pasur sulme civile.

Në ditët e fundit janë tërhequr paralele gjithnjë e më shumënga kriza e raketave kubane, nga konfrontimi midis Bashkimit Sovjetik dhe SHBA-së në vitin 1962.

Duke parë deklaratat publike që po bëhen, duket se bota ka arritur në një pikë përsëri, të paktën duke shkuar nga Ditët e çmendura të Donald Trump dhe kërcënimet madhështore që janë bërë nga zyrtarët rusë. Por në atë kohë, ishte një çështje e ruajtjes së parimeve të politikës mbi gjeneralët ushtarakë dhe një mentaliteti “Dr Strangelove” Kubrikesque në të dyja anët. Kjo ishte e suksesshme 56 vjet më pare dhe kriza vazhdoi të mbetet politike.

Megjithatë, tani në ditët e fundit para sulmeve ajrore në Siri, paralajmërime të frikshme u dëgjuan në të dy anët e Atlantikut që ndonjëherë duken si lutje të ankthshme. Shpresojmë se racionaliteti ushtarak do të mbizotërojë kësaj rradhe. Racionaliteti dhe ekspertiza e gjeneralëve ushtarak kundrejt injorancës dhe pamëshirës së politikanëve dhe sigurisht, ju duhet të keni një sens humori politik për të gjetur zgjidhje.

Vetëm për t’i rradhitur: Aktualisht janë disa mijëra ushtarë rusë në Siri, të cilët po luftojnë në anën e trupave të Assadit. Dy muaj më parë, mercenarët rusë mbetën të vrarë pas sulmeve nga forcat ajrore amerikane në Sirinë veriore. Kjo situatë nuk ka dërguar në krizë. Koalicioni i udhëhequr nga SHBA kundër “shtetit islamik” ka funksionuar në Siri veriore. Këtë herë, objektivat e sulmeve ajrore zgjodhën të shmangnin goditjen e ndonjë ushtari rus.

Dialogu mes udhëheqjes ushtarake të SHBA-ve dhe Rusisë duket të jetë i qëndrueshëm.

Ekspertët kanë raportuar për një kohë që shkëmbimi profesional dhe i besueshëm mes njerëzve të rangut të lartë ka kaluar nëpër vështirësi, pavarësisht konfrontimit të ri Lindje –Perëndim.

Siria mund të jetë teatri më i ndërlikuar i luftës në histori. Përsëri dhe përsëri, trupat e vendeve të të cilëve janë ende aleatë ose politikisht armiqë, kanë zbritur në Siri.

Ndërhyrja e Rusisë në anën e Assadit dhe aleanca e Sirisë me Iranin kanë vendosur rezultatin përfundimtar të luftës civile siriane.

Të ashtuquajturat goditje hakmarrëse nga tre fuqitë perëndimore nuk do të bëjnë asgjë për të ndryshuar këtë. Megjithatë, kjo nuk do të thotë se ato janë të pakuptimta.

Uashingtoni, Londra dhe Parisi kanë bërë dy gjëra të qarta me sulmet ajrore: së pari se përdorimi i armëve të ndaluara të shkatërruara në masë nuk është pa pasoja dhe së dyti, se mohimi cinik dhe mbulimi i krimeve të luftës janë të papranueshme.

Për më tepër, fuqitë perëndimore nuk duan të ngrihen e të largohen nga kjo zonë gjeopolitike, pavarësisht nga historia e tyre e kohëve të fundit të politikave të gabuara, të paqarta dhe të paqëndrushem.

Lindja e Mesme është duke u përballur me një ristrukturim që nuk duhet të vendoset vetëm në Moskë dhe Teheran. Ky është mesazhi i dyfishtë i sulmeve në bazat kimike të Asadit.

Dhe së fundmi, duhet të përmendet se Shtetet e Bashkuara nuk kanë vepruar vetëm, por në bashkëpunim me Francën dhe Britaninë e Madhe, në një aleancë ushtarake, por edhe në koordinim të ngushtë politik.

Një marëveshje e tillë, që vjen në vitin e dytë të presidencës së Donald Trump, ndoshta është lajmi i vetëm i mirë dhe i padiskutueshëm i kësaj të shtune. /DW/Përktheu: arbresh.info/