Gazetari i njohur Takis Michas i kujton qeverisë së Syriza-s se grekët nuk kanë qenë vetëm viktima në histori, por edhe agresorë.

Analizë nga gazetari i njohur Takis Michas që diskuton agjendën e SYRIZA “që çdo ditë që kalon na sjell më afër greminës”. Në një shkrim tjetër në Huffington Post, Michas sugjeron se gjeopolitika e re SYRIZA’s do t’i përfitojë pak miq Greqisë ku duhet, në BE dhe NATO. Në këto dy organizata Greqia do dallohet gjithnjë e më shumë si zëdhënëse për Putinin dhe synimet e tij gjeopolitike. Ashtu si në vitet ’90 kur Greqia, me arsye të mira, shihej si kukull e Slobodan Milosheviçit dhe xhelatëve të tij në Bosnje.

A donte ndonjëherë me të vërtetë qeveria greke marrëveshje me kreditorët e saj? Apo është situata aktuale rezultati i një politike konfrontuese të përgatitur që në fillim? Unë mendoj se ndoshta është e dyta. Pika interesante këtu, është se qeveria e SYRIZA ndërmori veprime dhe deklarata që nuk rrjedhin domosdoshmërish nga programi i saj, por ishin të synuara vetëm për të nxehur partnerët tanë evropian.

Le të shikojmë në disa prej tyre:
Me këto veprime ishte fakti se zoti Tsipras vendosi në deklaratat e tija programatike, me mënyrë veçanërisht lirike, çështjen e dëmshpërblimeve të Luftës së Dytë Botërore. Për të kuptuar këtu përmasat e pahijshme të këtij veprimi, le të konsiderojnë këtë:
Le të imagjinojmë se Kryeministri i Shqipërisë, erdhi në Athinë për të kërkuar kredi. Pak para se të largohej nga vendi, fton gazetarët dhe shpall se ai do të ngrejë çështjen e kompensimit për pronat e çamëve në Thesproti/Çamëri dhe për krimet kundër popullatës civile dhe largimit të dhunshëm të tyre nga Greqia. Nuk do ta karakterizonim këtë akt si “skandaloz”? Nuk do të ishte konsideruar ky si një “provokim” ndaj Greqisë? Nuk do të mendonim se një veprim i tillë, në thelb, hedh dinamit në tërë status-quon e pasluftës Ballkanike dhe e hap kutinë e Pandorës për çdo lloj kërkesash?
Fakti i dytë i rëndësishëm është vendosja në dy ministri të rëndësishme: atë të Jashtme dhe të Mbrojtjes, dy figura politike që mbështesin plotësisht gjeopolitikën e presidentit Putin, dhe kjo në një kohë kur marrëdhëniet mes Perëndimit dhe Rusisë janë veçanërisht të tensionuara. Në të vërtetë, Ministri i Punëve të Jashtme në deklaratat e tij të para, e konsideronte të dobishme të nënvizohet se në konfliktin Rusi-Perëndim, Greqia pajtohet me Rusinë. Cila ishte dobia e vërtetë e këtyre veprimeve veç nxjerrjes në pah profilin ballafaques të qeverisë SYRIZA ndaj partnerëve të saj të Perëndimit?
Meqë ra fjala, në këtë pikë unë do të doja të theksoj se mbështetja e SYRIZA për Rusinë nuk kufizohet vetëm në aspiratat gjeopolitike të Rusisë, por shtrihet dhe tek përkrahja e politikës autoritare të Putinit brenda vendit. Kështu, eurodeputetët e SYRIZA ishin në mesin e pakicës së vogël të Parlamentit Europian të cilët refuzuan të dënojnë persekutimin e kryer nga qeveria e Putinit kundër OJQ-ve të tilla si “Memorial” që hulumtonte të kaluarën staliniste të vendit.
Veprimet e tjera, të cilat sigurisht theksuan profilin konfliktual ose ballafaques të Greqisë, kanë qenë veprime të tilla si psh. deklarata e pabesueshme e J. Varoufakis, e cila krahasonte Trojkën me … CIA-n (!) dhe publikimin e skicës së njohur nxitëse në gazetën Avgi, organin zyrtar partiak të qeverisë.
Siç e përmenda dhe më parë, këto veprime mund të ishin shmangur nëse supozojmë se SYRIZA nuk kishte agjendë ballafaquese. Sepse as çështjen e dëmshpërblimeve, as politikën pro-Putin, as natyrisht skica e Avgi dolën (jo direkt të paktën …) nga programi politik i SYRIZA.
Prandaj, përdorimi i këtyre veprimeve tregon se SYRIZA ka një tjetër axhendë të “fshehtë”, që çdo ditë që kalon na sjell më afër greminës.
(Marrë nga Gazeta Protagon – Përgatiti Chamëria Organization)