Ekziston një ngjarje që mbahet çdo vit, në të cilën merr pjesë Salah Ameidan.

Nuk është vetëm emocioni i konkurencës që e tërheq atë, por ai me këtë rast viziton edhe familjen e tij, që jeton prapa një muri në shkretëtirë, në territorin e qeverisur nga Maroku.

Gazetari i BBC-së e ka përcjellë nga afër këtë moment prekës.

“Ne jemi  thellë në shkretëtirën në jug-perëndim të Algjerisë duke shikuar në pëllëmbët e pjerrëta të pjekura. Me minuta për të shkuar përpara goditjeve të bririt, unë bashkohem me Salah Ameidan në ngrohtësinë e tij të butë, ndërsa ai përgatit mendjen dhe gjymtyrët e tij të ngushta për terrenin e ashpër përpara”, shkruan BBC, transmeton portali arbresh.info

Rreth nesh, qindra atletë mblidhen në vijën e fillimit të veshur me ngjyrë të kuqe, neoni dhe portokalli, duke përdorur skajet e shamive për të fshirë lotët.

Amedian nuk shqetësohet për vështirësitë që do të has gjatë rrugës, pasi mendja e tij është diku tjetër.

Ai është duke reflektuar, pasi do të shkojë në atdheun e tij, në Saharën Perëndimore, aty ku babai i tij nuk ndodhet më për ta mbushur me gëzim.

“Babai me vdiq para një viti, por mua nuk mu lejua të marr pjesë në funeralin e tij”, tha ai.

Ai nuk e ka parë familjen e tij që nga viti 2004, kur po garonte në Francë dhe kur ngriti flamurin e popullit Saharu, popullsia indigjene e Saharës Perëndimore. Më pas ai u iku në mërgim në Francë dhe për fat të keq u kthyer në një të burgosur në Marok.

Amedian ishte  12 vjeç kur u rekrutua për të kandiduar për ekipin kombëtar të atletikës marokene. Brenda 10 viteve ai ishte bërë një nga vrapuesit më të lartë në distancë në botë – kampion kombëtar maroken dhe kampion bote arab në dy raste.

Por gara e vitit 2000 ia ndryshoi rrjedhën.

“Kam fituar, por më është ndaluar të marrë atë  çmim”, thotë ai. “Në atë moment fillova të mendoj se si të bëj rrugën time për të dalë nga ky sistem”.

Ishte pikërisht kjo që dërgoi në aktin e tij të protestës në Francë, pas katër vitesh.

Me të hyrë në stadium fund të një gare 10km, Ameidan mori flamurin Saharaëi, që konsiderohet ilegal në Marok dhe e ngriti atë përderisa po fitonte garën.

“Kuptova se diçka që mungonte brenda meje shpërtheu. Për herë të parë morra këtë ndjenjë të përgjegjësisë”, tha ai.

Që nga ky moment ai nuk ka qenë në gjendje të lëvizë dhe nuk mund të vizitojë as familjen e tij në Francë.

Njëmbëdhjetë anëtarë të familjes së tij më të gjërë janë arrestuar dhe janë marrë në pyetje për shkak të veprimit të tij.

Familja e tij jeton në kufi me Algjerinë, 500 km larg qytetit të tij Laayoune, në atë që Saharau quhet “territore të pushtuara” të Saharas perëndimore, pranë bregut të Atlantikut.

Maroku i ka marrë ato zona që nga viti 1975, kur trupat e saj u zhvendosen nga veriu, duke shkaktuar një luftë të hidhur dhe të përgjakshme me njerëzit vendas.

Ajo do të ishte një lëvizje e përkohshme por, një brez më vonë, territoret mbeten të ndara nga një mur i rëndë tokash që varion 2.700 km nëpër shkretëtirë.

Qe nga viti 2004, vrapimi është bërë më shumë se një sport për Ameidan.

Kjo është një plaftormë për të nxjerrë në pah gjendjen e vështirë të popullit Saharau./arbresh.info/