Me moshën, perceptimi i ndryshëm i kalimit të kohës do të varet nga truri, i cili bëhet më i ngadaltë në përpunimin e mendimeve.

Kjo është një ndjesi universale të cilën e perceptojnë të gjithë: duke u rritur, koha duket se ikën shumë më shpejt se kur jemi të rinj.

Vitet, të cilat në kohën e shkollës dukej se zgjatnin një përjetësi, ndërsa në moshë të rritur duket se koha ikën me ritme shumë të shpejta.

Shumë hipoteza janë bërë për të shpjeguar këtë përvojë që duket të jetë e përbashkët për të gjitha kulturat dhe të gjitha moshat.

Një shpjegim i ri, i mundshëm është propozuar nga Adrian Bejan (Duke University, SHBA): në bazë do të kishte një fenomen fizik të saktë, plakjen e trurit dhe aftësinë e tij për të përpunuar informacionin.

Dihet se perceptimi i kohës mund të ndikohet gjithashtu nga faktorë fizikë.

Temperatura, për shembull, është një prej tyre.

Hulumtimet e tjera të bëra për zhytësit gjatë zhytjeve treguan një drejtim të ngjashëm: perceptimi i kohës varionte nëse ishin zhytur në ujëra të nxehtë ose të ftohtë.

A rrjedh koha? Sipas disa studimeve, jo: për të dhënë ndjesinë e rrjedhës së përkohshme është “tik-takimi” i qelizave të trurit që funksionojnë

Hipoteza e Adrian Bejan, profesor i inxhinierisë mekanike, përshkruhet në një artikull me titull shumë të drejtpërdrejtë (sepse ditët duken më të shkurtra kur jemi në një moshë) në të cilën ajo synon të japë një shpjegim fizik të kësaj ndjesie thjesht psikologjike.

Në thelb, koha e perceptuar do të ishte e lidhur ngushtë me numrin dhe frekuencën e imazheve që truri ynë përpunon.