Familjet e viktimave të boshnjakëve të masakruar në gjenocidin e Srebrenicës në muajin korrik të vitit 1995 në Bosnjë e Hercegovinë, përjetojnë paqen e hidhur pasi u zbuluan mbetjet mortore të të dashurve të tyre do kenë një varr ku do të mund t’i vizitojnë pas 25 vitesh.

Më 11 korrik të shtunën, në përvjetorin e 25-të të gjenocidit, do të mbahet ceremoni përkujtimore dhe do të varrosen edhe 8 viktima të gjenocidit në varrezat Potoçari.

Një ndër viktimat që do të varroset këtë vit pasi një pjesë të mbetjeve mortore të tij u gjetën në varrezat masive është Bajro Salihoviç. Ai ishte masakruar nga ushtarët serbë në gjenocidin e njohur si tragjedia më e madhe humanitare pas Luftës së Dytë Botërore në Evropë.

Biri i Bajro, Bahrudin Salihoviç në deklaratën për Anadolu Agency (AA) tha se edhe pse eshtrat e babait të tij në varrezën masive nuk janë plotësuar, nuk dëshirojnë të presin dhe se do ta varrosin këtë vit. Ai tha se herën e fundit e kishte parë më 11 korrik 1995.

Salihoviç shpjegon se si gjithkund e ka kërkuar babain e tij por nuk ka mundur ta gjejë, duke treguar se pas 9 ditëve ka arritur në zonën e kontrolluar nga ushtarët boshnjakë në pyll dhe ata që e kanë parë i kanë treguar se babai i tij është kthyer në drejtim të Srebrenicës.

Për shkak të koronavirusit të ri (COVID-19) ai tregon se vëllezërit dhe motrat e tij nuk do të mund të marrin pjesë në varrimin e babait të tyre.

“Marshova në mesin e njerëzve të vrarë në pyll, marshova nëpër kufoma”, tha ai duke rikujtuar kujtimet e tij kur ai ishte 25-vjeç gjatë periudhës së gjenocidit në vitin 1995.

Sipas tij, janë duke e përjetuar lumturinë e hidhur pasi pas 25 vitesh do ta varrosin babain e tyre, “Do t’i sjellim fëmijët tanë në varrin e gjyshit të tyre, ku do t’u tregojmë se si e kemi humbur atë në gjenocid”, tha Salihoviç.

Mihad Zukanoviç nuk mund ta harrojë momentin kur gjyshi e ka puthur atë së fundmi

Mihad Zukanoviç, i cili gjatë gjenocidit ka qenë në moshën 8-vjeçare, këtë vit do të varrosë gjyshin e tij Ibrahim Zukanoviç. Ai rikujton se si gjyshi i tij e ka puthur atë për herë të fundit, një moment i paharrueshëm për të.

Ai tregoi se është rritur me gjyshin e tij në Srebrenicë dhe asnjëherë nuk është ndarë nga ai. “Në fushë shkonim së bashku. Kishte një xhaketë të kaltër që nuk e hiqte asnjëherë”, tha ai.

Zukanoviç rikujton se pasi qytetin e kanë pushtuar forcat serbe bashkë me nënën dhe motrën e tij ka shkuar në Potoçari, tek ushtarët holandezë që shërbenin në kuadër të OKB-së, duke treguar se kanë kërkuar gjyshin në mesin e mijëra njerëzve por nuk kanë arritur ta gjejnë.

Më tej, ai tregon një kujtim të tij, kur gjatë qëndrimit në Potoçari, një mbrëmje ka dashur të shkojë në tualet dhe e ka parë një njeri që e ka varë veten pas një kamioni. Kjo ngjarje e kishte frikësuar shumë atë. Ai thotë se shumë njerëz në këtë mënyrë i jepnin fund jetës për të mos u dorëzuar tek serbët.

Çfarë ndodhi në Srebrenicë?

Më shumë se 8.000 meshkuj muslimanë boshnjakë u vranë pasi forcat serbe sulmuan “zonën e sigurtë” të Srebrenicës në korrik të vitit 1995, pavarësisht pranisë së trupave holandeze të ngarkuara për të vepruar si paqeruajtës ndërkombëtarë.

Srebrenica u rrethua nga forcat serbe që po përpiqeshin të pushtonin territore nga muslimanët dhe kroatët boshnjakë për të formuar shtetin e tyre.

Këshilli i Sigurimit të OKB-së kishte shpallur Srebrenicën si “zonë të sigurtë” në pranverën e vitit 1993. Megjithatë, trupat serbe të udhëhequra nga gjenerali Ratko Mlladiç, kaluan në zonën e OKB-së.

Trupat holandeze nuk arritën të ndërmerrnin masa kur forcat serbe pushtuan zonën dhe vranë 2.000 meshkuj vetëm më 11 korrik. Rreth 15.000 persona të tjerë ikën nga Srebrenica në malet përreth, por trupat serbe vranë 6.000 prej tyre në pyje.

Në ceremoninë e këtij viti do të varrosen edhe 8 viktima të identifikuara.