Sipas një studimi të fundit është gjetur se shkrirja e akullnajave, e cila po ndodh si rezultat i ngrohjes globale, ka shkaktuar zhvendosje të konsiderueshme në boshtin e rrotullimit të Tokës që nga vitet 1990.

Gjeografikisht, poli i veriut dhe i jugut janë pikat ku boshti i rrotullimit të planetit tonë kryqëzon sipërfaqen, por ato nuk janë fikse. Ndryshimet në shpërndarjen e masës së Tokës bëjnë që boshti të zhvendoset, dhe kështu polet, transmeton portali arbresh.info

Në të kaluarën, vetëm faktorët natyrorë, siç janë rrymat oqeanike dhe transferimi i nxehtësisë midis shkëmbinjve të shkrirë në thellësitë e planetit, kanë kontribuar në ndryshimin e pozicionit të poleve.

Sidoqoftë, studimi i ri tregon se që nga vitet 1990, zhvendosja e shtyllës është prekur gjithashtu edhe nga humbja e rreth njëqind miliardë ton akull në vit për shkak të ndryshimit të klimës.

Shkencëtarët zbuluan se drejtimi i lëvizjes polare u zhvendos nga jugu në lindje në 1995 dhe se shpejtësia mesatare e lëvizjes së saj nga 1995 në 2020 ishte 17 herë më e shpejtë se nga 1981 në 1995. Pozicioni i poleve është zhvendosur me rreth 4 metra që nga 1980, shkruan The Guardian.

Lëvizja polare është një fenomen gjeologjik i shkaktuar më shpesh nga ndryshimet në rrjedhën e hekurit të lëngshëm në bërthamën e jashtme të Tokës, e cila rezulton në ndryshime në orientimin e fushës magnetike të Tokës, dhe kështu pozicionin e poleve magnetikë të veriut dhe jugut.

“Rënia e përshpejtuar e furnizimeve me ujë sipërfaqësor, e cila është rezultat i shkrirjes së akullnajave, është një nxitës kryesor i përshpejtimit të lëvizjes polare që nga vitet 1990”, përfunduan shkencëtarët nga Instituti i Shkencave Gjeografike dhe Kërkimeve të Burimeve Natyrore brenda Akademisë Kineze të Shkencave.

Studimi tregoi se lëvizja e boshtit të Tokës është shkaktuar si pasojë e shkrirjes së akujve dhe pompimit të ujërave nëntokësorë.

Ujërat nëntokësorë janë natyrshëm poshtë sipërfaqes, por sapo të nxirren jashtë dhe të përdoren për të pirë ose bujqësi, ato më së shumti përfundojnë në det, gjë që çon në rishpërndarjen e masës së saj mbi sipërfaqen e Tokës.

“Ky studim tregon se sa i fortë është ky ndryshim global, aq sa mund të ndryshojë boshtin e Tokës. Sidoqoftë, kjo zhvendosje nuk është aq e madhe sa të ndikojë në jetën tonë të përditshme. Mund të ndryshojë gjatësinë e ditës, por vetëm në disa milisekonda ”, tha klimatologu Vincent Humbri nga Universiteti i Cyrihut në Zvicër.

Disa ekspertë besojnë se për shkak të ndikimeve të tilla, komuniteti shkencor duhet të deklarojë një epokë të re gjeologjike – Antropocenin.

Që nga mesi i shekullit të 20-të, ka pasur një rritje të mprehtë të emetimeve të gazrave serë dhe ngritje të niveleve të detit, një zvogëlim të numrit të kafshëve të egra dhe transformimin e tokës përmes bujqësisë dhe shpyllëzimeve./arbresh.info/