Kishte diçka të pazakontë në fytyrën e freskët të dhëndërrit atë ditë.

Prifti në kishën San Jorge në A Coruña, Spanja veri-perëndimore, nuk shihte ndonjë gjë të veçantë dhe grindja e të afërmve nuk thoshte ndonjë gjë për të, transmeton portali arbresh.info

Por të dyja, Mario dhe nusja e tij Marcela ishin gra.

Ishte viti 1901 dhe bashkimi mes Elisas dhe Marcelës mbetet e vetmja martesë e gjinisë së njejtë në historinë e Kishës Katolike në Spanjë.

Megjithatë, fitorja e ëmbël e çiftit mbi kulturën konservatore të Spanjës së hershme të shekullit të 20-të do të ishte jetëshkurtër.

Ata duhej të kalonin pjesën tjetër të jetës së tyre në arrati nga persekutimi në dy kontinente.

Tani historia e tyre do të bëhet film nga Isabel Coxiet.

“Kur mendoj për këto dy gra dhe guximin e tyre, mendoj se sa trime ishin ato”, ka thënë ajo për BBC.

Elisa Sánchez Loriga dhe Marcela Gracia Ibeas u takuan për herë të parë gjatë trajnimit për mësimdhënie, ku edhe ranë në dashuri.

Për shkak të shqetësimeve familjare në lidhje me marrëdhënien, Marcela ishte mbushur me magji nga nëna e saj.

Por, sipas historianit Narciso de Gabriel, i cili shkroi një libër për çiftin, palët u dërguan në shkollat e fshatit vetëm disa kilometra larg në Galicia, shumë afër që t’u takuar me njëra –tjetrën çdo mbrëmje.

Mjerisht për çiftin e lumtur, portreti i dasmës doli nëpër faqet e para të gazetës.

Titulli i artikullit ishte: “Një martesë pa dhëndër”.

Të padëshiruara në vendin e tyre, ato u detyruan që të ikin drejt Portugalisë, ku edhe Marcela lindi një vajzë.

Të kërcënuar nga një urdhër ekstradimi për t’u përballur me gjyqin në Spanjë dhe me burgim të shkurtër, çifti arriti të hipë në anije nëpër Atlantik, duke u vendosur në Buenos Aires në vitin 1902.

Elisa duket se ishte martuar me person të pasur, por ai përfundoi duke e denocuar atë si mashtruese.

Sipas mediave, në vitin 1909 Elisa kishte kryer vetëvrasje në Veracruz./arbresh.info/