Dita e Shën Valentinit në mbarë botën festohet si dita e të dashuruarve.

Gjithmonë dhe kudo ajo festohet me 14 shkurt, transmeton portali arbresh.info

Të dashuruarit dhurojnë dhurata nga  më të ndryshmet, por asnjëherë nuk është thënë se pse zemra konsiderohet si simboli i dashurisë.

Zemra dikur ishte shoqëruar me njohurit dhe me ndjenjat, ndërsa egjiptianët besonin se zemra ishte burimi i kujtimeve dhe emocioneve tona.  Ata e vlerësuan aq lart këtë organ, saqë njerëzve gjatë mumifikimit nuk u hiqej zemra, ndërsa organet tjera hiqeshin, përfshirë edhe trurin.

Por egjiptianët nuk ishin të vetmit që mendoni kështu. Edhe Aristoteli besonte se zemra është organi më i zgjuar.

Kjo ide u pranua gjerësisht derisa Galeni, një mjek romak, i cili tha se zemra kishte më shumë gjasa të ishte përgjegjëse për emocionet sesa arsyeja, përveç dashurisë, e cila u gjet në mëlçi.

Ndërsa ndikimi i krishterimit u rrit në mesjetë, kështu bënë çiftimin e fesë me zemër me dashuri. ‘Dashuria e gjykatës’, ku kalorësit i hidhnin femrat, u bënë të njohura në shekullin e njëmbëdhjetë dhe u lidhën me arritjen shpirtërore.

Ato u bënë të popullarizuara përmes poezive lirike gjatë sundimit të Tudorëve. Uilliami i Aquitaine, një nga poetët e pare të kësaj kohe që shkroi për këtë organ dhe besohet se ai u ndikua nga besimi islam me të cilin ishte përpjekur gjatë Kryqëzatës së Parë.

Në vitin 1184, poeti Andreas Capallenus si organ i dashurisë, duke shkruar se “dashuria e pastër që lidh dy zemra ëshët burim i çdo ndjenjë kënaqësie”.

Në të njejtën kohë, anëtarët e familjeve të pasura europiane filluan të këmbëngulin që zemra e tyre të varrosej veçmas nga pjesa tjetër e trupave të tyre. Në vitin 1199 mbreti Riçard I i Anglisë e kishte zemrën e varrosur në Rouen në Normandinë dhe në trupin e tij në Anjou, ku ishte varrosur babai i tij.

Gjatë shekujve, ideja se zemra dhe emocionet janë të lidhura ngushtë edhe duke u forcuar si teori./arbresh.info/