Përpjekjet për vetëvrasje dhe aktet e tmerrshme të vetë dëmtimit po tërheqin vëmendjen e re mbi vuajtjet e fëmijëve refugjatë në Naurua, në atë që përshkruhet “krizë e shëndeti mendor”.

Kombi i vogël ishull, vendi i qendrës së diskutueshme të përpunimit në det të hapur, ka kohë që është rrënuar nga akuzat për abuzime me të drejtat e njeriut.

Por një sërë njoftimesh nëpër media gjatë kohëve të fundit kanë theksuar se situata është përkeqësuar tek të rinjtë, transmeton portali arbresh.info

“Ne jemi duke parë sjellje vetëvrasëse tek fëmijët në tetë dhe 10 vjeç”, tha Louise Neëman, profesor i psikiatrisë në Universitetin e Melburnit, i cili punon me familjet dhe fëmijët në ishull.

“Absolutisht, kjo është një krizë e re”, shtoi ai.

Australia pranoi të gjithë azilkërkuesit dhe refugjatët të cilët përpiqen të arrijnë brigjet e saj me anije. Megjithatë, ajo këmbëngul se ata kurrë nuk do të jenë në gjendje të rivendosen në Australi.

Grupet që punojnë me familjet në Naurur kanë theksuar mbi një pamje brutale të jetës së fëmijëve në ishull. Shumë prej tyre kanë kaluar një pjesë të madhe të jetës në paraburgim, pa asnjë ide se si do të jetë e ardhmja e tyre.

Trauma që ata kanë duruar, së bashku me kushtet e këqija  dhe shpesh të rrezikshme,  kontribuojnë në një ndjenjë të mungesës së shpresës.

Natasha Blucher, drejtuese e avokatisë në Qendrën e Burimeve të Azilkërkuesve (ASRC), nuk ishte në gjendje të ndan detajet e rasteve të veçanta gjatë intervistes së bërë nga BBC, për shkak të privatësisë dhe shqetësimeve të sigurisë.

Ajo tha se punon me rreth 15 fëmijë, të cilët kanë bërë përpjekje të përsëritura vetëvrasëse ose janë rregullisht të vetë-dëmtuar.

Ajo beson se ky problem tashmë është në pikën kulminante.

Theksohet se të paktën 30 fëmijë vuajnë nga sindroma e tërheqjes traumatike, e njohur si sindromi i vetëvrasjes. Kjo është një gjendje e rrallë psikiatrike, ku ata që vuajnë nga kjo sëmundje në përgjigjje të traumave, ia marrin jetën vetës.

Gjendja mund të jetë kërcënuese për jetën kur viktimat nuk mund të hanë dhe të pinë.

Në vitin 2015, Nauru ishte një “qendër e hapur”, që do të thoshte se banorët mund të lëviznin sit ë dëshironin.

Megjithatë, kjo nuk ka përmisuar jetën në ishull.

Ishulli i vogël i Paqësorit është vetëm 21 km katrorë dhe mbulohet me shkëmbinj fosfati. Për një kohë të gjatë kishte shumë pak kafshë dhe pemë./BBC/ Arbresh.info/