Njëzet e dy vjet më parë, një luftë e egër e solli në pushtet Vladimir Putinin.

Që atëherë, lufta ka mbetur një nga mjetet e tij kryesore, të cilën ai e ka përdorur pa u dridhur gjatë gjithë mbretërimit të tij. Vladimir Putin ekziston falë luftës, ka lulëzuar përmes luftës. Le të shpresojmë tani se një luftë do ta rrëzojë më në fund, transmeton portal arbresh.info

Në gusht 1999, një Vladimir Putin i panjohur atëherë u emërua kryeministër kur paraardhësi i tij refuzoi të pranonte një ripushtim të plotë të Çeçenisë. Putini, ishte gati dhe në këmbim të mbështetje së tyre të pakushtëzuar, ai i dha ushtrisë një fret ë lirë, duke i lejuar ata të hakmerreshin për humb jen e tyre poshtëruese të vitit 1996.

Natën e 31 dhjetorit, Boris Jelcin, i plakur dhe i thyer dha dorëheqje, duke ia dhënë në duar presidencën të sapoardhurit.

Në mars të vitit 2000, pas premtimit të famshëm se do t’i “ndjekë terroristët edhe në shtëpi”, Putini triumfoi si President.

Me përjashtim të katër viteve të tij si kryeministër (2008-2012), ai ka drejtuar Rusinë që atëherë.

Sergej Kovalev, mbrojtësi i madh rus për të drejtat e njeriut e ka përshkruar kështu Vladimir Putinin.

“Dëshironi të dini se kush është Vladimir Putin, djalë i ri? Vladimir Putin është një nënkolonel i KGB-së. Dhe a e dini se çfarë është një nënkolonel i KGB-së? Absolutisht asgjë!”, tha ai.

Megjithatë, taktikisht, Putini shpejt u tregua i shkëlqyer, veçanërisht në shfrytëzimin e dobësisë dhe ndarjeve të perëndimit. Atij iu deshën vite për të shtypur çeçenët dhe për të vendosur një regjim kukull atje, por ai ia doli. Në vitin 2008, katër muaj pasi NATO premtoi një rrugë drejt anëtarësimit për Ukrainën dhe Gjeorgjinë, ai mblodhi ushtritë e tij për “manovra” në kufirin e Gjeorgjisë dhe pushtoi vendin në pesë ditë, duke njohur pavarësinë e dy “republikave” të shkëputura.

Atëhëkohë, Perëndimi nuk bëri asgjë.

Në vitin 2014, kur populli ukrainas, pas një revolucioni të përgjakshëm, përmbysi presidentin e tyre pro-rus, i cili i kishte kthyer shpinën Europës, Putini pushtoi me shpëjtësi dhe ankesoi Krimenë.

Kur Perëndimi, i tronditur dhe i hutuar u përgjigj me sanksione, ai ngriti paratë dhe provokoi kryengritje në Donbas, një zonë rusisht-folëse e Ukrainës, duke përdorur forcat e tij fshehurazi për të shtypur një ushtri të dobët ukrainase dhe për të krijuar dy “republika” të reja të shkëputura.

Kështu ai filloi atë që francezët do ta quanin fuite en avant, “fluturimi i tij përpara”. Perëndimi në çdo hap e dënonte dhe tentonte ta ndëshkonte me masa të buta dhe joefektive, me shpresën e kotë për ta dekurajuar. Dhe në çdo hap, ai dyfishohej dhe shkonte më tej.

Putini është një burrë shtatshkurtër dhe rritja në Leningrad ka qenë shumë e vështirë për të.

Është e qartë se ai i mësoi atij një mësim: nëse je djali më i vogël, goditi i pari, goditi fort dhe vazhdo të godasësh.

Putini duhet të jetë gëzuar kur perëndimi, i etur për të ngrirë konfliktin aktiv në Donbas, e la në heshtje

Krimenë nga tryeza e diskutimit, duke pranuar në fakt aneksimin e paligjshëm në Rusi. Ai e pa se ndërsa sanksionet dëmtonin, ato nuk u prekën thellë dhe do ta lejonin atë të vazhdonte të ndërtonte ushtrinë e tij dhe të zgjeronte fuqinë e tij.

Ai e pa se Gjermania, fuqia më e madhe në Europë, nuk ishte e gatshme të hiqte dorë nga gazi dhe tregu rus.

Ai e pa se mund të blinte politikanët europianë, përfshirë ish-kryeministrin gjerman dhe atë francez.

Ai pa se vendet që nominalisht kundërshtonin lëvizjet e tij vazhdonin të përsërisinin për “normalizimin e marrëdhënieve”.

Ai e pa se sa herë që shtynte, perëndimi do të rrotullohej dhe më pas do të vinte duke u zbehur, duke shpresuar për një “marrëveshje” gjithmonë të pakapshme – që nga Barack Obama, Emmanuel Macron, Donald Trump…lista është e gjatë.

Putin filloi të vriste kundërshtarët e tij, brenda dhe jashtë vendit, transmeton portal arbresh.info

Kur Obama, në vitin 2013, injoroi me padurim “vijën e kuqe” të tij në Siri, duke refuzuar të ndërhyjë pas sulmit me helm nga Bashar al-Assad në një lagje civile në Damask, Putini i kushtoi vëmendje. Në vitin 2015, ai dërgoi forcat e tij në Siri, duke zhvilluar bazën e tij detare në Tartus dhe duke fituar një bazë të re ajrore në Khmeimin. Gjatë shtatë viteve të ardhshme, ai përdori Sirinë si një terren testimi për ushtrinë e tij, duke i dhënë përvojë të paçmuar në terren trupave të tij të oficerëve dhe duke përmirësuar taktikat, koordinimin dhe pajisjet e tyre, gjatë gjithë kohës duke bombarduar dhe masakruar mijëra sirianë dhe duke ndihmuar Asadin të rimarrë kontrollin të zonave të mëdha të vendit.

Në janar 2018, ai filloi të përballet drejtpërdrejt me fuqitë perëndimore në Republikën e Afrikës Qendrore, duke dërguar mercenarët e tij Ëagner atje. I njëjti proces është duke u zhvilluar tani në Mali, ku junta ushtarake, me mbështetjen ruse, sapo ka detyruar misionin francez anti-ISIS të largohet nga vendi.

Rusia është e përfshirë në mënyrë aktive edhe në Libi, ku pengon përpjekjet e Perëndimit për të vendosur paqe në vend.

Ukraina përfaqëson momentin kur Putin vendosi më në fund të vendosë letrat mbi tavolinë.

Ai beson qartë se është mjaft i fortë për të sfiduar hapur perëndimin duke nisur një luftë të madhe tokësore. Dhe ai e beson sepse gjithçka që kemi bërë, ose më saktë nuk kemi arritur të bëjmë gjatë 22 viteve të fundit, e ka mësuar se jemi të dobët.

Putin mund të jetë një gjeni taktik, por ai është i paaftë të mendojë strategjikisht. Udhëheqësit perëndimorë kanë refuzuar ta kuptojnë këtë.

I izoluar plotësisht për shkak të koronavirusit gjatë dy viteve të fundit, Vladimir Putin, është bërë edhe më paranojak dhe është mbushur me ideologjitë e tij.

Ai duket se e ka gëlltitur vërtet propagandën e tij kur bëhet fjalë për ukrainasit. A besonte ai se ata do të mirëprisnin “çlirimtarët” e tyre rusë? Se ata thjesht do të dorëzoheshin?

Ukraina nuk po heq dorë nga asnjë pëllëmbë toke dhe duket se Putini nuk do të jetë në gjendje t’i marrë qytete e tyre pa i rrafshuar, sikurse bëri me Groznyn dhe Aleppon.

Dhe mos mendoni se Kievi vetëm pse është një qytet europian, Putini nuk do ta rrafshojë atë. Lufta në Kiev tashmë ka filluar./Guardian/ arbresh.info/