Në 22 prill hyn në fuqi ndalimi i importit të naftës ruse në Shtetet e Bashkuara. Një nga vendet që mund të përfitojë është Venezuela. Sipas Credit Suisse, një bankë, ekonomia e saj pritet të rritet me 20% këtë vit. Banka pret që prodhimi i naftës të rritet me më shumë se një të pestën.

Edhe para luftës së Rusisë në Ukrainë, Venezuela prodhonte më shumë naftë. Vitin e kaluar ajo arriti të dyfishojë prodhimin e saj, në rreth 800,000 fuçi në ditë. Gjithashtu u ndërtuan disa rafineri amerikane për të përpunuar në mënyrë specifike naftën e Venezuelës. Për momentin, megjithatë, Shtetet e Bashkuara kanë ndaluar importin e naftës venezueliane, për shkak të një sërë sanksionesh që janë vendosur për të vështirësuar regjimin e Nicolás Maduro, presidentit diktatorial, raporton abcnews.al.

SHBA-ja ka akuzuar Maduron për “narko-terrorizëm” dhe ka ofruar një shpërblim prej 15 milionë dollarësh për këdo jep informacione për të. Megjithatë, më 5 mars në Karakas, kryeqyteti i Venezuelës, tre zyrtarë të lartë amerikanë takuan Maduron. Tre ditë pasi delegacioni mbërriti në Karakas, presidenti Joe Biden vendosi ndalimin e importeve të naftës ruse.

“Koha e takimit na tregon se përpjekja reale e administratës është të marrë më shumë naftë”, tha Elliott Abrams, i cili shërbeu si përfaqësues special për Venezuelën nën Donald Trump, paraardhësin e Biden.

Nëse Biden po shqyrton uljen e tensioneve me Venezuelën, kjo nuk do të ishte vetëm për arsye ekonomike. Ai mund të shpresojë të shfrytëzojë luftën në Ukrainë për të krijuar një ngërç midis Venezuelës dhe Rusisë, një nga aleatët e saj më të ngushtë. Vladimir Putin, presidenti i Rusisë, tregoi interes për vendin e Amerikës së Jugut pasi Shtetet e Bashkuara sugjeruan në vitin 2008 se Ukraina dhe Gjeorgjia mund të bëhen përfundimisht anëtarë të NATO-s.

Putin duket se ka vendosur të ndërhyjë në “oborrin” e shtëpisë së Shteteve të Bashkuara në shenjë hakmarrjeje dhe gjeti, te Hugo Chavez, paraardhësin i Maduros, një partner të gatshëm. Ndërmjet viteve 2009 dhe 2019 Rusia i shiti Venezuelës armë me vlerë rreth 9 miliardë dollarë.

Kur Trump mendoi të pushtonte Venezuelën në vitin 2017, qeveria ruse dërgoi bombardues me rreze të gjatë të aftë për të gjuajtur armë bërthamore në Karakas. Në vitin 2019, kur Shtetet e Bashkuara dhe qeveritë e tjera njohën Guaidó si president, Putin dërgoi ushtarë dhe mercenarë për të mbrojtur Maduron, raporton abcnews.al.

Që nga viti 2019, qeveria e Rusisë ka k ndihmuar Venezuelën të shesë arin dhe naftën, megjithëse me një ulje të madhe. Po atë vit Petroleos de Venezuela, kompania shtetërore e naftës, i zhvendosi zyrat e saj europiane nga Lisbona në Moskë.

Aeroplanë me para të gatshme mbërritën në Karakas nga Moska, duke i dhënë regjimit mjaftueshëm para për të shmangur kolapsin. Miqtë e Maduros supozohet gjithashtu se po i ruajnë paratë e tyre në bankat ruse. Kremlini ka pohuar se gjatë një bisede telefonike me Putinin, Maduro mbështeti pushtimin rus në Ukrainë. Por konflikti po dëmton marrëdhëniet mes palëve.

Së pari, sanksionet perëndimore ndaj bankave ruse do ta bëjnë të vështirë për të dhe nëntogerët e tij që të nxjerrin paratë e tyre nga Rusia, sipas Francisco Monaldi në Universitetin Rice në Hjuston, Teksas.

Gjatë një takimi në mars, Maduro thuhet se u ka kërkuar amerikanëve që të heqin përkohësisht sanksionet ndaj bankave ruse për të lejuar regjimin të tërheqë fondet e tij. Ata refuzuan. Maduro mund të jetë gjithashtu i shqetësuar se, tani Rusia do të bëhet një konkurrente në shitjen e naftës me çmim të ulët. Që nga viti 2020 Kina ka qenë blerësi kryesor i naftës së papërpunuar venezueliane.

Chevron, kompania e fundit amerikane e naftës që operon në Venezuelë, është gati të përfitojë nga çdo ndryshim në regjimin e sanksioneve. Chevron ka lobuar për një licencë, e cila do t’i lejonte asaj të tregtonte naftën e Venezuelës.

Sipas Reuters, ajo ka filluar të diskutojë situatën me një ekip tregtar për të tregtuar naftën nga Venezuela. Gjithashtu ka nisur përgatitjet që punonjësit të marrin viza venezueliane në Aruba, për çdo rast.

Administrata e Biden ka këmbëngulur se nuk do të mbështesë Maduron dhe është e shqetësuar për të drejtat e njeriut dhe demokracinë në Venezuelë. Pas takimit në mars, Maduro liroi dy të burgosur amerikanë që ishin mbajtur peng në Karakas.

Ai gjithashtu u zotua gjithashtu se do të përpiqet të gjejë një gjuhë të përbashkët me opozitën venezueliane në Meksikë. Sipas Caracas Chronicles, ekziston një mundësi që Delcy Rodríguez, zëvendëspresidentja dhe Felix Plasencia, ministri i jashtëm, të takohen së shpejti me zyrtarët amerikanë në Trinidad dhe Tobago.

Më 14 prill, një grup prej 25 ekonomistësh, udhëheqësish qytetarë dhe akademikë të Venezuelës, shumica e të cilëve janë në përgjithësi kundër regjimit të Maduros, i dërguan një letër Biden dhe zyrtarëve të tjerë amerikanë, duke i kërkuar lehtësimin e sanksioneve dhe operimin e kompanive perëndimore të naftës në vend.

Por shumë vëzhgues janë skeptikë se Shtetet e Bashkuara mund të blejnë naftë dhe ta bëjnë Maduron të ndryshojë mënyrat e tij diktatoriale. Disa analistë dyshojnë gjithashtu se, edhe nëse sanksionet do të hiqen menjëherë, Venezuela do të ishte në gjendje të rriste prodhimin pas vitesh të shumta të keqmenaxhimit dhe korrupsionit.

“Për mua, kjo duket si politika e Obamës në Kubë”, tha Abrams. “Domethënë, ju jepni dhe nuk merrni asgjë.”

Pozicioni i Maduro është bërë edhe më i qartë gjatë viteve të fundit. Vlerësimet e tij të miratimit, në 19%, janë më të larta se ato të Guaidó, në 12%. Që nga viti 2019, Maduro ka miratuar në heshtje një sërë reformash ekonomike, duke përfshirë heqjen e kontrolleve të çmimeve dhe disa kufizimeve në valutën e huaj, uljen e subvencioneve për benzinën dhe tërheqjen e investimeve private.

Kjo ka ndihmuar në uljen e inflacionit nga pothuajse 3000% në 2020 në 686% në 2021.

“Maduro nuk ka qenë kurrë në një pozicion kaq të favorshëm,” tha Temir Porras, ish-shefi i tij i kabinetit.

“Ai është lideri” Nëse ka një marrëveshje për t’u bërë, nuk do të jetë tërësisht në kushtet e Biden./abcnews.al/