Bekim Blakaj nga organizata “Fondi për të Drejtën Humanitare” ka treguar në detaje procesin e zhvilluar ndaj dy të dyshuarve për përdhunimin e Vasfije Krasniqi-Goodmanit, gjatë luftës në Kosovë.

Në Interaktiv të KTV-së, Blakaj ka treguar se të dyshuarit Jovica Dejanoviq dhe Gjorgje Bojkoviq ishin liruar me arsyetimin se procedura e identifikimit të tyre nga viktima nuk ka qenë sipas standardeve.

Hetimet për këtë rast kishin nisur më 2012. Blakaj ka thënë se s’dihet akoma pse UNMIK-u s’kishte hetuar rastin edhe pse viktima e kishte paraqitur atë shumë kohë më herët. Blakaj ka treguar se në prill të vitit 2013 kishte nisur dhe kishte përfunduar i gjithë procesi në Gjykatën Themelore të Mitrovicës.

Themelorja i kishte shpallur Dejanoviqin dhe Bojkoviqin të pafajshëm, teksa Blakaj thotë se kjo kishte ardhur për shkak të një lëshimi të hestuesve.

“Patën dalë të pafajshëm. Ishim habitur. Ne mendojmë se dëshmitë janë përputhur me njëra-tjetrën dhe të gjithë dëshmitarët e identifikuan të akuzuarin e parë Dejanoviq dhe të dytin vetëm viktima. U vendos që padyshim ka pasur krim dhe se ajo kishte përjetuar dhunën seksuale. Më 14 prill 1999 ajo është marrë nga fshati i vet dhe ishte përdhunuar, por sipas panelit gjyqësor nuk pati prova bindëse, edhe pse dëshmitarët e akuzuan Dejanoviqin se e kishte marrë viktimën dhe se ka qenë i uniformuar. Ka pas edhe familjarë edhe fshatarë. Paneli gjyqësor erdhi në përfundim se procesi i identifikimit përmes fotografive s’ka qenë sipas standardeve dhe ky ishte dështim i hetuesve. Është dashur të jenë më shumë fotografi, por është dashur t’i thuhet viktimës se i dyshuari mund të ndodhet apo të mos ndodhet në këto fotografi e nuk është e domosdoshme të identifikojë. Hetuesi që ishte prezent kur iu ofruan fotografitë është dashur të mos e dijë cili ka qenë kryerësi i krimit. Kjo ka ndikuar në aktgjykimin lirues, ndërsa për të dyshuarin e dytë edhe procedura ishte e ngjashme. Disa herë viktima në deklarata ka përmendur se ka qenë person i vjetër dhe në disa raste nuk është përputhur mosha që ajo ka thënë. Njëherë ishte 50–60 vjeçar dhe pastaj 60–70 vjeçar. Në mesin e fotografive për të dyshuarin e dytë ishte vetëm një e një të moshuari dhe të tjerët ishin të rinj e kjo sipas panelit gjyqësor ishte gabim dhe se sipas tyre për këtë ajo e kishte akuzuar Bojkoviqin”, ka thënë Blakaj.

Sipas Blakajt, në situatën në të cilën kishte ndodhur rasti, kur Krasniqi-Goodman ishte vetëm 16-vjeçare, është normale të mos ketë përputhje të plotë të mendimeve për moshën e kryerësve të veprës. Për këtë ka thënë se paneli gjyqësor është dashur të gjejë prova të tjera për identitetin e kryerësve dhe të mos dalë me vendim duke i shpallur të pafajshëm.

Pas këtij vendimi, prokuroria ishte ankuar dhe Gjykata e Apelit kishte thënë se lëshimet ishin normale dhe të vogla dhe s’kanë ndikuar në proces të identifikimit. Dejanoviqin e kishte dënuar me 12 vjet burgim, ndërsa Bojkoviqin me dhjetë.

Pas vendimit të Apelit, mbrojtje ishte ankuar dhe kishte kërkuar shqyrtim të rastit nga Supremja. Supremja kishte sjellë vendimin e njëjtë me Themeloren.

“I shfajësoi me vendimin se provat nuk ishin bindëse dhe se arsyetimi ishte i njëjtë. Procedura e identifikimit të kryerësve të krimit s’ishte në përputhje me standardet. Paneli në Supreme mendoi se nuk ka prova përtej dyshimeve të bazuara që t’i gjykojë. Janë liruar dhe vendimi u bë final më 2014”, ka thënë më tej Blakaj.

Sipas Blakajt, vendimi i tillë në këtë rast dekurajon viktimat tjera. Ai ka thënë se shfajësimi i të dyshuarve në këtë rast, mbyll dyert për viktimat tjera që kanë shpresuar në drejtësi.

Njëri nga të dyshuarit, Dejanoviq ishte pjesë e Policisë së Kosovës për 16 vjet, ndërsa ishte larguar nga vendi i punës në qershor të vitit të kaluar. Sipas Blakajt, edhe viktima e kishte njohur kur e kishte parë në uniformë të policisë.

“Viktima e ka ditur se është polic sepse e ka përmend se pas përfundimit të luftës ka qenë në një dyqan në Vushtrri dhe e ka pa me uniformë të policisë e ka njohur se ky është ai që ka kryer përdhunimin”, ka shtuar ai./Koha.net/