Shkruan: Lavdrim Avdyli

Në një krizë të madhe dhe komplekse të tilla si kriza siriane nuk është e lehtë për të gjitha palët të dalin fitues, por kompleksitetin e krizës bën që të gjithë të paguajnë, por shtetet me fuqi botërore dhe përvoja e tyre janë të vendosura mirë për të shmangur humbjet që hollojnë statusin dhe prestigjin e këtyre humbjeve ose efekti të mbetet për dekada të tëra.

Turqia nga vendet që kanë vendosur të jetë e zhytur në krizën siriane, i shpalli luftë regjimit sirian dhe vendosi të heqë atë. Ajo hapi kufijtë e saj për të hyrë armët, parat dhe luftëtarët nga të gjitha shtetet dhe besimet, por që kanë fraksione bindëse rreth tyre, në kundërshtim me mentalitetin e shtrirë të Vëllazërinë Myslimane të cilët donin  organizimin dhe menaxhimin e marrëdhënieve me krizën siriane si dhe të dhëna të tjera të tilla si dosja e Kurdëve.

Gjatë viteve, pozicioni turk ka ndryshuar zyrtarisht nga regjimi, sidomos pasi regjimi sirian ka forcuar praninë e tij në terren, dhe kjo nuk ishte dëshira e Turqisë e cila ishte donte për aleatë në pushtetin sirian dikë të sojit të Iranit, dhe çdo palë që do të trashëgojë Sirinë edhe pse e shkatërruar. Kjo është logjika e kolonizatorët dhe jo vëllezërve dhe miqve.

Por duket se dobësia më e madhe e Turqisë në Siri janë kurdët. Për këtë çështje ajo ka kërcënuar edhe aleatë të tillë si SHBA-të, për mbështetjen e tyre të grupeve kurdë.

Operacioni i saj “dega e ullirit” po shkakton ankth dhe frikë në Afrin, por është një proces politik që paraqet testin më të rëndësishëm të shtetin në dosjen kurdë.

Çështja për t’u kthyer tre milionë refugjatë sirianë në vendin e tyre përmes idesë së zonave të sigurta, një ide që është vështirë e zbatueshme pa mbështetjen e vendeve të mëdha dhe të Kombeve të Bashkuara si dhe pozicionet e regjimit sirian.

E tërë kjo qet në pah interesin e drejtpërdrejt turk në këtë luftë, që është çështja kurde dhe jo përmbysja e regjimit diktatorial të Bashar al-Assadit.

Çfarëdo arsyeje për operacioni turk ushtarak në të cilin qeveria e Erdoganit ka përdorur opozitën siriane dhe arabët si majë shtize për degën e ullirit, politikisht është testi më i madh për Erdoganin, sepse standardi i suksesit goditi praninë kurde dhe krijimin e një zone të sigurt në të cilën tre milionë refugjatë sirianë jetojnë në Turqi, dhe më e rëndësishmja prestigjin e prezencës e ushtrisë turke dhe pozita rajonale që nuk do të pranojë më pak se arritjen e të gjitha qëllimeve.

Turqia deri tani nuk ka pasur sukses në rrëzimin e Assadit, dhe në qoftë se ajo nuk arrin të heqë nga projekti kurd e dështon për të arritur qëllimin e deklaruar të krijimit të një zone e sigurt, ata do të bashkohen me listën e humbësve në dosjen siriane. /Arbresh.info/