Ishte një mëngjes me dëborë në Stamboll, vitin e kaluar kur Ayse, një mësuese 32-vjeçare e shkollës fillore dhe nënë e dy fëmijëve, puthi fëmijët kur i nisi për në shkollë dhe u drejtua për në shtëpi.

Ende pa mbërritur në derën e saj, ajo ishte rrethuar nga 7 policë, të cilët e akuzuan atë për anëtarësim në një organizatë terroriste, duke e prangosur. Dy muaj pasi e burgosën, Ayse u bashkua pas hekurave me djalin e saj më të vogël, Ali, vetëm 4 vjeç.

Për katër muaj, tha ajo, jeta e tyre u shpalos si një film horror. E ndërtuar për të mbajtur 10 vetë, Ayse tha se qelia e saj ishte e mbushur me 23 të burgosur.

Ajo kujton foshnjat që nuk ishin në gjendje të marrin vaksina dhe të djegin veten me çaj të nxehtë. Ajo gjithashtu kujton, thirrjet traumatike gjatë natës.

“Muzika me zë të lartë u përhap përgjatë repartit tonë çdo mëngjes, çdo mëngjes do të zgjohesha e frikësuar me djalin tim“, tha ajo për Fox News në një intervistë të fundit nga një kamp refugjatësh në Greqi.

“Lagja ishte një vend shumë i rrezikshëm për fëmijët. Krevatet tona ishin prej hekuri. Një fëmijë që po mësonte të ecë, goditi keq kokën, fëmijët e tjerë po bërtitnin. Ishte një kohë jashtëzakonisht e vështirë “.

Rasti i Ayse dhe Aliut është vështirë të jetë unik. Bazuar në monitorimin e dekreteve të qeverisë dhe raporteve të tjera nga burimet zyrtare, deri në fund të gushtit 2017, grupet e avokimit kishin nxjerrë në pah rreth 668 raste të fëmijëve nën 6 vjeç që mbaheshin në burg me nënat e tyre. Dhe 23 për qind e tyre ishin foshnje më pak se një vjeç.

Janë gjithashtu disa mijëra fëmijë të moshave 6-18 vjeç.

Ministria e Drejtësisë e Turqisë dha një shifër disi më të ulët, duke deklaruar se një total prej 560 fëmijëve nën 6 vjeç u mbajtën në burgjet turke së bashku me nënat e tyre.

Ata janë disa nga mijëra njerëz të burgosur që prej grushtit të dështuar të shtetit në korrik të vitit 2016 kundër Presidentit Recep Tayyip Erdogan. Që nga ajo ditë, vendi ka qenë vazhdimisht në “gjendje të jashtëzakonshme´ligjore, çka i lejon qeverisë të burgos cilindo që besohet të ketë lidhje me klerikun në mërgim Fethullah Gulen dhe lëvizjen e tij Hizmet.

Pavarësisht nga numri i të burgosurve, “burgu nuk është vend për fëmijët në asnjë vend të civilizuar”, tha Dr. Alan Mendoza, drejtor ekzekutiv i Shoqërisë ‘Henry Jackson’, një think tank britanik i politikës së jashtme.

Ai thotë se burgosja e fëmijëve të pafajshëm do të ketë efekte të “qëndrueshme në jetën e tyre”.

“Disa prej tyre janë thjesht gra apo fëmijë të të dyshuarve, por nuk janë vetë të dyshuar. Kjo përbën një dënim kolektiv “, tha Merve Tahiroglu, një analiste hulumtuese me Fondacionin për Mbrojtjen e Demokracive, një institut jopartiak i bazuar në Uashington.

Ugar Tok, drejtor i Platformës për Paqe dhe Drejtësi me bazë në Belgjikë (PPJ), një grup monitorimi i të drejtave të njeriut i përqendruar në Turqi, tha se mund të duhen gjashtë deri në 10 muaj burgim para se gratë në burg të mund të dalin para gjykatës. Ndërkohë, “qeveria i ndalon të paraburgosurit të kenë qasje me avokatë dhe dosje për të mbrojtur veten“.

Sipas Brifingut të Burgjeve Botërore, që nga tetori i vitit të kaluar, gratë përbënin 4.4 për qind të popullsisë së burgosur të Turqisë. Numri zyrtar i femrave pas hekurave besohet të jetë 10 mijë, por Tok vlerëson se numrat mund të jenë deri në 17,000./OraNews/