Një nga vrasësit serial më famëkeq të historisë, H.H. Holmes shkoi në Çikago në vitin 1886.

I lindur me emrin Herman Webster Mudgett, ai ndryshoi emrin e tij për të ikur nga skandalet e mëparshme, transmeton portali arbresh.info

Ai sa ishte në kolegj punonte në laboratorin e anatomisë me kufomat për të mashtruar kompanitë e sigurimeve, apo kur ishte personi i fundit me të cilin u pa një fëmijë i vogël në Nju Jork.

Mudgett anashkaloi qytetin pas të gjitha këtyre incidenteve dhe përfundimisht u bë Henry Howard Holmes, i cili – menjëherë pas mbërritjes së tij në qytetin e Erës- mori një punë në një farmaci në Rrugën e 63-të.

Holmes ishte në hap me modën, i mençur dhe simpatik. Ai ishte aq i pëlqyeshëm, në të vërtetë, sa në një moment në jetën e tij ai ishte i martuar me tre gra të panjohura në të njëjtën kohë.

Më 1887, ai bleu pjesën bosh nëpër rrugë nga dyqani, ku punonte si nëpunës dhe filloi ndërtimin në një ndërtesë trekatëshe, të cilën ai tha se do të përdoret për apartamente dhe dyqane.

Struktura ishte e shëmtuar dhe e madhe – që përmbante më shumë se 100 dhoma dhe shtrihej për një bllok të tërë.

Kati i parë ishte për sallonet, kati i tretë mbante apartamente, dhe kati i dytë dhe bodrumi fshehu tmerret e përpunuara për të cilat shtëpia e H. H Holmes tani është e famshme.

Holmes ndryshonte shpesh ndërtuesit dhe arkitektët në të gjithë ndërtimin e ndërtesës, kështu që askush nuk mund të kuptonte qëllimin e tmerrshëm të të gjitha pjesëve të çuditshme.

Kalaja u përfundua në 1892 dhe nga 1894 policia do të eksploronte pasazhet e tij dredha-dredha, ndërsa Holmes u ul pas hekurave.

Kishte mure të varura dhe ndarje të rreme, përcjell arbresh.info. Disa dhoma kishin pesë porta dhe të tjerët nuk kishin. Dhomat sekrete, pa ajër, të fshehura nën dysheme dhe muret e pllakëzuara me hekuri, mbytnin të gjithë zërin.

Apartamenti i Holmes kishte një qepen në banjë, e cila u hap për të zbuluar një shkallë, e cila çonte në një kabinën pa dritare.  Në dhomën e kabinës, kishte një rrëke të madhe që kalonte nëpër bodrum.

Një dhomë e dukshme ishte e veshur me instalime të gazit. Këtu Holmes mbyllte viktimat, do të ndezte një tub, ndërsa në dhomën ngjitur priste derisa të vdiste.  Një dalje tjetër ishte afër.

Të gjitha dyert dhe disa nga shkallët ishin të lidhura me një sistem alarmi të ndërlikuar. Kurdoherë që dikush hynte në sallë ose nisej në katin e poshtëm, një zhurmë bënte në dhomën e gjumit të Holmes.

Gjatë dy viteve të tij të shkurtra në kështjellë, Holmes punësoi më shumë se 150 gra për të punuar si stenografët e tij. Disa prej tyre njiheshin si dashnore të tij. Shumica e tyre erdhën nga familje të pasura dhe disa prej tyre kurrë nuk i panë ato familje përsëri.

Holmes nganjëherë fotografonte të preferuarat e tij. Ato ishin të reja, të bukura dhe besonin te ky zotëri në qytetin e madh dhe të panjohur.

Pas dekadave të veprimtarisë kriminale Holmes përfundoi prapa hekurave.

Ndërsa në burg, lidhjet midis tij dhe të paktën një vrasje u zbuluan dhe një grumbull akuzash financiare.

Megjithëse ai mburrej për kryerjen e të paktën 27 vrasjeve, ai i dha tre rrëfime të ndryshme, ndërsa u burgos – të gjitha me numra kontradiktore.

Numri i vërtetë e viktimave ishte e pamundur për të vërtetuar, sepse rezidenca ishte e pajisur posaçërisht që Holmes të shpërbënte pjesët e mbetura të trupit në banjot e acideve ose t’i digjte në një sobë me madhësi njerëzore.

Duke vënë në dukje mijëra njerëz që u zhdukën gjatë Panairit të Botës, disa dokumente sugjeruan numërimin aktual të viktimave të Holmes të shtrihej në 200.

“Unë kam lindur me djallin në mua”, shpjegoi më vonë Holmes, transmeton arbresh.info. “Nuk mund ta ndihmoja faktin se isha një vrasës, jo më shumë se poeti mund të ndihmojë frymëzimin për të kënduar”.

Bukuria e tij nuk ishte e mjaftueshme për juristët, dhe ai u dënua unanimisht me varjen.

Duke ditur se çfarë bëhej me trupat pas vdekjes, Holmes kërkoi që ai të mbështetej në çimento brenda arkivolit të tij.

Para vdekjes së tij në 1896, Holmes kishte sugjeruar që ai po kthehej në djall. Madje edhe fytyra e tij, tha ai, po merrte një vështrim demonik.

Kur u vendos për ekzekutim në litar ai nuk vdiq menjëherë, atij iu deshën 20 minuta për të vdekur./Arbresh.info/