Liqenet me thellësi mbresëlënëse ose me veçori gjeologjike unike që fshehin madhësinë e tyre të vërtetë shpesh keqinterpretohen si “liqene pa fund”

Me gjithë faktin se disa liqene janë të vendosura në lartësi mahnitëse dhe mund të prodhojnë cunamin e tyre, atyre ende u mungon një karakteristikë – një thellësi e vërtetë pa fund.

Edhe pse asnjë liqen nuk mund të thuhet vërtet se është pa fund, disa duken të jenë pa fund për shkak të thellësisë së tyre monumentale ose veçorive që krijojnë iluzionin e pafundësisë, shkruan “IFLScience”.

Liqenet më të thella në botë

Liqeni më i thellë në botë, Liqeni Baikal, arrin një thellësi të pabesueshme prej 1.642 metrash. Ndodhet në Siberi dhe përmban rreth 20 për qind të ujit të ëmbël në Tokë, duke e bërë atë liqenin më të madh të ujërave të ëmbla për nga vëllimi.

Liqeni Baikal është liqeni më i vjetër i njohur në botë, i formuar rreth 25 milionë vjet më parë. Thellësia e tij e madhe është pasojë e aktivitetit tektonik të atij rajoni, pasi ndodhet në kufirin e pllakave tektonike.

I vendosur në çarjen më të thellë kontinentale të planetit, më shumë se 300 lumenj derdhen në këtë liqen, transmeton Telegrafi.

Një tjetër liqen që mund të supozohet lehtësisht si pa fund është Liqeni Tanganyika, i vendosur në Afrikë. Liqeni ndahet nga Zambia, Burundi, Tanzania dhe Republika Demokratike e Kongos.

Me një thellësi prej 1436 metrash, është liqeni i dytë më i thellë në botë. Me një gjatësi prej 660 kilometrash, është gjithashtu liqeni më i gjatë i ujërave të ëmbla në botë. Liqeni ndodhet në kryqëzimin e dy rajoneve të Afrikës Lindore dhe Perëndimore me shumë bimësi, duke mbështetur një shumëllojshmëri të pasur të florës dhe faunës.

Liqenet në formë të gropave

Përveç liqeneve që janë thjesht të thellë në mënyrë të pabesueshme, disa nga trupat më bindës të ujit në dukje pa fund vijnë në formën e gropave – të formuara kur maja e një shpelle shembet për të zbuluar një zgavër të madhe të mbushur me ujë.

Të zakonshme në Gadishullin Yucatan, gropat dikur përdoreshin si vende rituale ku objektet dhe ndonjëherë njerëzit hidheshin në thellësitë e tyre.

Vrima e Madhe Blu në Detin e Karaibeve është një gropë e madhe nënujore që zhytet 124 metra. E parë nga ajri, vrima zbulon një shpellë të madhe të rrethuar nga uji i cekët i oqeanit, duke e bërë atë një vend të njohur për zhytësit.

Në SHBA, Parku Kombëtar i Liqeneve pa fund në New Mexico është shtëpia e nëntë gropave, që variojnë në thellësi nga 5.5 deri në 27 metra.

Ujërat e turbullta të liqenit mund të kenë kontribuar në krijimin e mitit “pafund”. Megjithatë, emri i parkut supozohet se vjen nga një grup kaubojsh meksikanë, të cilët, në përpjekje për të matur thellësinë e liqenit, lidhën litarë dhe i lanë në ujë. Kur litarët nuk arrinin të arrinin në fund, liqenet quheshin “liqene pa fund”.