Michael Houellebecq, shkrimtari i njohur francez ka dhënë opinion e tij në lidhje me jetën pas pandemisë.

“Nuk do të zgjohemi në një botë të re pas izolimit. Do të jetë njësoj, ndoshta pak më keq”, tha Houellebecq.

Sipas një letre të shkruar nga Houellebecq, dhe të prezentuar në Radio Francë, shkrimtari francez, i përkthyer në shumë gjuhë të botës, bëri paraqitjen e parë që nga shpërthimi i pandemisë fjalët e të cilit gjithmonë i kanë ndjekur me shumë kujdes adhuruesit e filozofisë dhe letërsisë, transmeton portal arbresh.info

“Duhet ta pranojmë, që shumica e postave elektronike të shkëmbyera në javët e mëparshme kishin si qëllim kryesor verifikimin e të intervistuarit, nëse ishte gjallë apo ka vdekur. Por kur të bëhet kjo kontroll, ne prapë do të përpiqeshim të thonim gjëra interesante, gjë që nuk është e lehtë, sepse kjo epidemi ka qenë një ide për të qenë njëkohësisht e frikshme dhe luftuese. Një virus banal, i lidhur në një mënyrë jo shumë prestigjioze me një virus të errët të gripit, me kushte mbijetese të njohura dhe karakteristika të paqarta, vdekjeprurëse, madje as të transmetuara seksualisht: me pak fjalë, një virus pa cilësi. Edhe pse kjo epidemi ka prekur mijëra jetë njerëzish në të gjithë botën çdo ditë, ajo, as më shumë e as më pak, nuk ka krijuar përshtypjen intriguese”, tha ai.

Letra me titullin “Pak më keq”, erdhi si përgjigjje e pyetjeve që ishin bërë nga miqtë e tij. Duke u përgjigjur kështu, Emanuel Carer, i cili pyes veten nëse kjo periudhë do të prodhojë libra interesante, Houellebecq shkruan:

“Edhe unë e bëj këtë pyetje, por nuk e besoj, sepse në thelb nuk është ashtu. Ne kemi pasur shumë gjëra që janë lidhur me murtajën ndër shekujt. Murtaja ka qenë interesante për shumë shkrimtarë. Por, tani dyshoj. Asgjë nuk do të ndryshojë, gjithçka do të mbetet saktësisht e njëjtë. Rrjedha e kësaj epidemie është edhe jashtëzakonisht normale. Perëndimi nuk është, sipas ligjit hyjnor, zona përjetësisht më e pasur dhe më e zhvilluar në botë. Duke parë edhe detajet, Franca bëri pak më mirë sesa Spanja dhe Italia, por më keq se Gjermania. Por edhe kjo, nuk është befasi e madhe”, tha ai.

Shkrimtari francez, ndër të tjera tha se virusi, si rezultat kryesorë duhet të kishte përshpjetuar disa mutacione të vazhdueshme.

“Për shumë vite, zhvillimi i teknologjisë, qoftë i vogël, apo i madh, ka pasur pasoja. Kjo ka zvogëluar kontaktet material, veçanërisht atyre njerëzore. Epidemia e Covid-10 është një arsye e mrekullueshme për këtë pritje të vështirë: një ide e caktuar që duket se po ndikon në marrëdhëniet njerëzore”, shtoi ai.

“Ndarja e makinave me të huajt, apartamente me qira. Kemi utopitë që meritojmë. Epo, le të vazhdojmë”, thotë ai.

Shkrimtari më i lexuar në kohët e fundit, tregon nëse mund të mendohet se me Covid-19 kemi rizbuluar tragjedinë, vdekjen dhe fundin e botës.

“Prirja për më shumë se gjysmë shekulli, e përshkruar mirë nga Philip Arias, ka qenë të fshehë vdekjen sa më shumë që të jetë e mundur; dhe kështu vdekja nuk ka qenë kurrë më diskrete se javët e fundit. Njerëzit vdesin vetëm në dhomat e tyre të spitalit ose shtëpitë e infermierisë, varrosen menjëherë, pa praninë e askujt. Vdekja pa dëshmitarin më të vogël, viktimat reduktohen në një artikull në statistikat e vdekjeve të përditshme, dhe ankthi që po përhapet në mes të popullsisë, ka diçka abstrakte dhe të veçantë”, thotë ai.

Sipas tij, mosha që përflitet për vdekjet gjatë pandemisë, nuk është asgjë tjetër, përpos pjesë e botës se ku jetojmë.

Ai thekson se është bërë e ‘ditur’ që në botë ‘çdo jetë nuk ka të njëjtën vlerë’, duke theksuar se të gjitha këto tendenca kanë ekzistuar edhe para virusit të koronës, dhe tani ato janë bërë më të dukshme./arbresh.info/