Nuk ka asnjë kundërshtim se po jetojmë kohë të vështira. Pandemia e COVID-19 po përshkon botën me një ritëm të frikshëm dhe po transformon jetën tonë, por shkencëtrët parashikojnë se ajo ende nuk ka arritur kulmin në një shkallë globale.

Kur jeta e njerëzve është në rrezik, qeniet njerëzore do të bëjnë gjithçka për të ndihmuar njëri-tjetrin. Dhe madje edhe për veten tuaj, izolimi i vetvetes mund të sjellë shumë surpriza të papritura. Thjesht lejo që historia të të japë një mësim.

Ajo që duhet të kuptojmë si shoqëri është se epidemitë shëndetësore nuk janë domosdoshmërisht një fenomen i ri. Padyshim që, pandemia e COVID-19 ka filluar të bëhet realitet për ne para syve tanë, por duhet të kujtojmë se qeniet njerëzore si specie, kanë kaluar më parë disa pandemi. Ne kemi jetuar në ato periudha të vështira, kemi regjistruar përvojat tona, kemi marrë mësime dhe ua kemi kaluar ato pasardhësve tanë.

Sidoqoftë, ndonjëherë janë rrethanat më të çuditshme, më sfiduese që na mundësojnë të shtyjmë veten. Besohet gjerësisht se William Shakespeare u detyrua të kthehej në poet, kur të gjitha teatrot u mbyllën gjatë murtajës bubonike. Murtaja bubonike raportohet të ketë zhdukur 200 milion njerëz në Evropë dhe Azi dhe nuk shpërtheu vetëm një herë. Murtaja vazhdonte të përsëritej ndër shekuj, kështu që njerëzit duhet të përgatiteshin nëse do të izoloheshin përsëri.

Shfaqjet më të mira të Shekspirit u shkruan në izolim. Dijetari James Shapiro beson, siç thuhet në këtë artikull, se mbylljet e teatrit mund të kenë luajtur një faktor të madh në ndikimin e Shekspirit për të shkruar veprat e tij dramatike më të mira. Gjatë një prej viteve në të cilat u mbyllën teatrot, Shekspiri shkroi King Lear, Macbeth, Antony dhe Cleopatra. Këto shfaqje njihen si disa nga veprat më të shkëlqyera, të spikatura dhe provokuese të artit të prodhuar ndonjëherë në gjuhën angleze dhe të gjitha janë shkruar në izolim.

Ekzistonte arsyeja se veprat e tij më të mira, lulëzuan për shkak të murtajës. Epidemitë, në mënyrë të natyrshme, çojnë në vdekje, dhimbje, ndarje, goditje në zemër, frikë, ankth dhe në shpresë. Shfaqjet e Shekspirit janë të larmishme me referenca ndaj murtajës, siç ishte rasti tek Romeo dhe Zhulieta.

Në mënyrë të ngjashme, Edvard Munch, artisti i pikturës ikonike The Scream, gjithashtu duhej të duronte sëmundjet, izolimin dhe vdekjen. Thuhet se përvojat e tij traumatike luajtën një rol në zhvillimin e “ndjeshmërisë makabre” që kishte, e cila nga ana tjetër, ndikoi në artin që krijoi.

Sir Isaac Newton, themeluesi i shkencës moderne, ishte gjithashtu në izolim kur vendosi t’i jepte përgjigje pyetjeve të shumta që kishte në mendje. Kërkimet e tij shkencore lulëzuan gjatë ‘Pandemisë së Madhe të Londrës’. Ai kishte jetuar në fshat dhe duke ecur në fushat e gjelbërta të gjera, një mollë i ra në kokë. Pjesa tjetër, siç thonë ata, është histori.

Ne nuk do të themi absolutisht se paniku dhe shkatërrimi rreth pandemive janë mënyra e vetme për të zgjuar instinktet tuaja krijuese, por vlen të përmendet se përvojat tona në mënyrë të pashmangshme reflektojnë në artin tonë. Artistët dhe shkencëtarët jo vetëm që krijojnë punën nga ajri i hollë, por shohin botën përreth dhe emocionet bashkë me vrojtimet, i hedhin në letër.

Ndonjëherë është në formën e një historie, ndonjëherë është thjesht një raport ose një grafik, ndonjëherë është thjesht një hyrje ditari që nuk sheh kurrë dritën e një dite.

Të jesh vetëm gjatë një periudhe të tillë mund të jetë një përvojë e tmerrshme për shumicën e njerëzve. Por ne gjithashtu duhet të pranojmë se nëse kjo është gjithçka që na duhet për ta kapërcyer këtë pengesë, atëherë do ta bëjmë edhe sikur njëqind herë. Koha dhe hapësira që është në dispozicion për ju gjatë izolimit mund të bëjë mrekulli për të nxitur aftësitë tuaja krijuese.

Në përgjithësi, nuk ka rregulla mbi ato që duhet ose nuk duhet të bëni gjatë vetë izolimit. Sidoqoftë, forca më e madhe e njerëzimit është mënyra se si ajo krijon, mbijeton dhe përparon gjatë kohërave më të këqija.