Mediumi amerikan Frederickburg.com, sjell rrëfimin e Anita Crossfield. Një shqiptare që ishte dëbuar nga nëna e saj që kur ishte një fëmijë. Tani në moshën 39 vjeçare ajo ka rënë në kontakt me nënën e saj për herë të parë. Kjo është storia e shkruar nga medumi.

Në çdo Ditë të Nënës, Anita Crossfield ka ndjerë shumë emocione të dnryshme nga e kaluara sa që nuk ka mundur të shijojë të tashmen.

Ajo ishte e zemëruar me botën në përgjithësi, pasi që ajo kurrë nuk e takoi nënën e saj biologjike. Gruaja që e lindi ishte beqare atë kohë, dhe për shkak që nënat e pamartuara përbuzeshin në qytetet më konservative të Kosovës, ajo braktisi fëmijen e saj.

Derisa Crossfield kishte shumë inatë, ajo më pas ndihej fajtore. Ajo ndihej se po i tradhtone prindërit e saj adoptues, një çift i vjetër që e morrën atë si fëmijë dhe e rritën, edhe pse situata e tyre familjare nuk ishte ideale.

Fëmijët më të vjetër të çiftit drejtonin shtëpinë, dhe e trajtonin atë si jnë qytetarë të dorës së dytë që nuk e kishte vendin aty. Po ashtu këtë e bënin edhe shokët e klasës, që e kishin gjuajtur me gurë dhe si pasojë ajo ka ende një shenjë në kokën e saj.

Pasi bëri një fëmijë të sajin, Crossfield përsëri çau në të dielën e dytë të majit, por ajo i mbajti lotët për vete pasi që ajo nuk deshti të prishte ditën për vajzën e saj. Por përsëri, ishte e vështirë të përballej me një festë të deidkuar për dashurinë pa kushte që ajo kurrë nuk e kishte përjetuar nga nëna e saj.

“Dita e Nënës ka qenë e vështirë. Jam ndjerë sikur jeta ime ishte si skenar. Asgjë nuk dukej e vërtetë përveç vajzës sime”, thotë ajo.

Por gjërat shkuan ndryshe këtë vit për Crossfield që tani ka në pronësi Italian Station në Fredericksburg. Pas dekadave të hamendjeve se pse nëna kurrë nuk e kishte kërkuar, Anita më në fund rra në kontakt me të para tre javëve.

Dy gratë flasin me anë të kompjuterit çdo ditë nga shtëpia e Anitës në Crossfield County deri tek ajo e nënës në Evropë. Sa herë që nëna ëe pyet se si ndihet, ajo është shumë e kënaqur.

“Ajo ndjehet dhe duket dhe tingëllon aq e ndershme, sa ajo po i kushton vëmendje dhe kujdeset për ato detaje të vogla”, tha Crossfield, fytyra e të cilit u ndriçua në nocionin e thjeshtë. “Kjo do të jetë dita më e mirë e Nënës në jetën time”.

Jo vetëm që Anita e u kënaq gjatë ditës me nënën e saj nëpërmjet internetit, por ajo gjithashtu pa vajzën e saj, Kristiana Kuqi, të diplomonte nga Randolph College në degën e shkencave politike dhe historisë. Kuqi, që ka kryer praktikë me ish presidentin e Kosovës dhe programe të Shteteve të Bashkuara, dëshiron që eventualisht ët kthehet në vendlindje.

“Në fund të fundit, unë dua të kthehem në Kosovë dhe të ndihmoj gratë atje që janë përballur me shumë mizori dhe kanë jetuar në varfëri si rezultat i luftës dhe përdhunimit masiv gjatë luftës dhe kurrë nuk kam pasur kujdes adekuat shëndetësor apo mirëqenie”, tha Kuqi .

Crossfield, 39 vjeç, nuk jep shumë detaje për jetën e saj në Kosovë, por vajza e saj bën. Ajo e di sa dhimbje ndiente nëna e saj në duart e të tjerëve. Gjërat ishin edhe më të këqija në fund të viteve 1990, kur shpërtheu lufta dhe mijëra shqiptarë u vranë si pjesë e përpjekjes serbe për spastrim etnik.

“Fshati në të cilin është adoptuar është i njohur si një vend i keq, shumë i paarsimuar, i vështirë, ku familja është familje dhe gjaku është gjak”, tha Kuqi. “Ata e panë atë si një të huaj dhe me të vërtetë e keqtrajtuan atë.”

Kur Crossfield ishte 17 vjeç, ajo mbeti shtatzënë dhe u shmang nga vëllezërit e motrat e saj. Babai i fëmijës së saj shkoi për të luftuar në luftë, ashtu si shumica e njerëzve të gjeneratës së saj, dhe kur u kthye, ai donte foshnjën “sepse ajo është gjaku im”, por jo nënën, kujton Crossfield.

I vendosur për ta rritur fëmijën e vet, Crossfield shkoi në punë dhe Kuqi kujton se jetonte në një apartament të bombarduar. Edhe pse kundër praktikës kulturore, familja e babait të Kuqit ndihmoi Crossfield sepse, tha ajo, ata e panë se sa e vendosur ishte që ajo të bënte të drejtë me fëmijën e saj.

Babai adoptues i Crossfield vizitoi kur Kristiana ishte një fëmijë dhe u përpoq të ndihmonte “, por vëllezërit e motrat nuk do ta lejonin”, kujton Crossfield. “E kisha shkatërruar reputacionin e tyre.”

Crossfield ende ndjente për nënën e saj adoptuese, e cila më vonë u bë e verbër. Gjatë kohëve më të këqija të luftimeve, gruaja e moshuar u braktis në një zonë ku shtëpitë u dogjën në tokë dhe “të gjithë u masakruan”, tha ajo, përcjell Express.

Disi, ajo mbijetoi, dhe Crossfield është i bindur se “Nëse bëni mirë në këtë botë, Zoti ju kursen, në një farë mënyre. Jeta është një mesazh, me të vërtetë. “

Në 2004, Crossfield u takua me një amerikanm që ishte me një mision në Kosovë. Ata u martuan, ajo erdhi në Shtetet e Bashkuara dhe ata që nga ajo kohë u divorcuan.

Pavarësisht nga e kaluara e saj, Crossfield nuk është një grua që mbart tragjeditë e jetës në mëngë të saj.

“Ajo që unë dua për Anita është se ajo është pozitive, bujare dhe elastike në natyrë”, tha Ann Glave, drejtoreshë ekzekutive e Fredericksburg VA Main Street. “Ajo është një model i mirë.”

Crossfield ishte në telefon me vajzën e saj kohët e fundit kur ajo mori një telefonatë. Ajo tha, “Unë duhet të shkoj, nëna ime po thërret”, dhe Crossfield dhe Kuqi u bënë emocionale, sepse Crossfield kurrë nuk e kishte thënë atë më parë.

Ajo nuk është e sigurt kur mund të vizitojë Kosovën dhe të takohet me gruan që ajo dëshiron ta shohë. Ajo dëshiron të bëjë pazar dhe të ketë kafe së bashku – të gjitha ato gjëra normale që bëjnë nënat dhe vajzat.

Crossfield nuk e di se sa ajo do të pyesë nënën e saj për të kaluarën apo pse ajo mori vendimet që bëri. Në këtë pikë, ata nuk janë pothuajse aq të rëndësishme sa ato dikur, dhe ajo ndihet sikur një barrë është hequr.

“Oh unë fle mirë”, tha ajo, duke shtuar se gjatë një bisede të fundit, nëna e saj tha të njëjtën gjë. “Ajo tha, ‘Për 39 vjet, unë nuk kam fjetur mirë, dhe tani unë bëj.’”

Kuqi ka shijuar shikimin e lumturisë së nënës së saj dhe gëzimin e shfrenuar pasi kishte shumë dhimbje.

“Nëna ime flijoi gjithçka që ajo kishte për mua,” tha ajo, “Ajo ka kaluar shumë, por kur e sheh, ajo është aq pozitive dhe energjike. Nëse ka shpresë në botë, është me të vërtetë nga njerëz si ajo“.