Poezi nga: Luis Cernuda
Përktheu: Maksim Rakipaj
Furishëm fryn era
që nga deti vjen, e para
oshëtimë i ngjitet
heshtjes së natës.
Vetëm në shtrat rri dëgjon
si troket me këmbëngulje në dritare,
qan me dënesë dhe thërret,
si një i humbur, i shkretë.
Por nuk të lë era pa gjumë,
por një tjetër më shumë,
brenda teje burgosur sot
dhe erë e lirë, vetëm sa ta kujton.
Konjufca: Luftimi i dhunës në familje dhe bazë gjinore është...
Sara për Drilonin: Nuk i falet, më thoshte jam prapa teje
Kurti: Puna për një shoqëri gjithëpërfshirëse po vazhdon, ar...
Pasivizimi i adresave në Luginë drejt Gjykatës së Strasburgu...
Gjuajtje me armë zjarri në Prishtinë – arrestohen katë...
Tre persona vdesin në një aksident pasi GPS-i ia huqi rrugës