Poezi nga: Miroslava Ramirez
Përktheu: Bajram Karabolli
Kurrë nuk shpresoja të të gjej,
Kur çdo gjë ishte e humbur
kur nuk kisha më shpresë
kur bota që njihja
ishte vetëm një psherëtimë
një qëndismë shpresash të mekura
në mantelin e errët të misterit
Një ankth më gërryente nga brenda.
Fati luante me dëshirat e mia
duke kërkuar dashurinë në kuti të zbrazëta
Në jetën time ti befas u fute
Mu në anën e majtë m’u ngule
mu në thellësisë të zemrës sime
Je ti që ma mbush tërë zbrazëtinë
ti je dashuria dhe premtimi…
Je përgjigja që prisja
për përqafimin pa askënd
për jetën time pa ty.
T’i mbijetosh dimrit me vitaminën D
Tiranë/ Policia operacion kundër lojërave të fatit, kapen di...
OKB: Viti 2024 më vdekjeprurësi për punonjësit e ndihmave hu...
Deklaratat befasuese të Oltës dhe Milaimit rreth afërsisë me...
KEK-u deklaron se performanca e këtij viti është dukshëm më ...
Sara apo Edi: Cili nga këta dy banorë e ngjalli Drilonin në ...